Dampen

Sinds enige tijd ben ik mij bewust van een lekkage in de uitlaat. Telkens als ik de motor startte, stond de zaak in het achteronder blauw. Dat is vervelend, het stinkt en is ongezond en natuurlijk wil ik de zaken in orde hebben voor de Viking.

Tijdes het proefdraaien voor de komende vaartocht aanstaande maandag heb ik de dampoorsprong maar eens aan een nadere blik onderworpen. Ik vreesde dat het afkomstig was uit de motorruimte aangezien in de kooi en de gang telkens de wolken opstegen. Maar bij inspectie van de motorruimte was er niets aan de hand daar. Keek ik daarentegen bij mijn bed, dan hing daar een fikse mist. Lekkage van de uitlaat bij de badkamer en de slaapkamer zou naar zijn aangezien ik dan de betimmering eruit moet slopen om het euvel te verhelpen, maar ergens had ik een vermoeden dat het niet hieraan lag. Zou het probleem zich verderop bevinden?

Inderdaad, bij het openen van het luik naar de bergruimte achter was het overduidelijk. Dikke roetwalmen (de motor was nog koud) stegen op toen het luik open ging. Via kieren en kleine openingen verspreidde de uitlaatgassen zich ook naar de slaapkamer. Het open laten van het luik is een tijdelijke oplossing van het probleem, maar het moet toch een keer goed verholpen worden met wat laswerk vrees ik.

Het plafond zit er weer in

Nou ja, bijna dan. Het leeuwedeel. Het is net iets minder mooi dan het ervoor uitzag, links in de foto is bijvoorbeeld een naad te zien die er voorheen niet was. Het plafond zelf is trouwens ook een centimeter of twee gekrompen, of de planken twee centimeter gegroeid want ik krijg met geen mogelijkheid het plafond er weer in zoals het zat. Wat creatief schaaf- en schroefwerk (oei!) moet er toch aan te pas komen.

Allemaal voor het goede doel. Eens kijken of ik de kombuis nu ook warm kan krijgen...

Steenwol plafond

Alle stroken steenwol zitten tegen het plafond van de kombuis - het schrotenplafond kan er weer tegenaanl

Jawel een kluslogje!

Nou even snel dan. Ik ben weer aan de klus. Het kombuisdak moet er ditmaal echt aan geloven. Het is namelijk zo vochtig in de keuken dat de condens naar beneden komt sijpelen. Daarnaast is het koud. Linksonder in de foto zitten de ijsbloemen tegen het plafond. Hoog tijd voor isolatie dus, en wie weet kan ik ooit de elektriciteitsrekening van de Viking wat naar beneden helpen in de winter. Wie weet. Dus heb ik wat strookjes steenwol geknipt (wat kriebelt dat spul) en heb ik het schrootjesplafond aan stukken gezaagd, zij het gecontroleerd.

Morgen verder met de steenwol.

Familieomstandigheden

Sorry, de blogstilte is grootser en meeslepender dan ooit. Maar er waren omstandigheden van het type familie en subtype heftig. Dus geen geblog de afgelopen tijd, maar ik zal, hoop ik, mijn blogleven beteren.

Binnenkort

De Viking in Venlo

Na een blogafwezigheid van bijna 2 maanden doop ik het toetsenbord weer in de inkt. De digitale ader vloeit weer want we zijn weer op avontuur geweest. Een driedaagse vaartocht naar Venlo maar liefst. In drie etappes: op vrijdag van Amersfoort naar Weesp, op zaterdag naar Nijmegen en zondags tot eindbestemming Venlo. Daar lig ik nu bij WSV de Maas, morgen sleep ik mij nog even een paar meter naar voren in de box die dan vrijkomt - de ligplaats voor de Viking voor de komende twee à drie maanden.

Nu hou ik het bericht kort, morgen meer, nu ben ik afgepeigerd van het intensieve weekend en de pittige start van de opgraving verderop.

Eén jaar Viking!

Terug van vakantie zie ik dat er een belangrijke datum is gepasseerd zonder dat ik hier bij stil heb gestaan. Ik heb de Viking nu een jaar. Wanneer deze overgang zich precies heeft voltrokken, is geen eenduidige kwestie. Je zou kunnen zeggen dat de aankoop van de Viking gepaard ging met het tekenen van het aankoopcontract, maar dit is niet direct het geval. Na het tekenen van het contract was het schip nog niet van mij. Er moest een aanbetaling plaatsvinden en een schouwing en er moest formeel nog een hypotheekakte getekend worden. In zekere zin is het schip nog steeds niet helemaal van mij - een deel is onderpand van de hypotheek die ik erop heb afgesloten.

Maar voor het gemak zal ik het koopcontract als sleutelmoment beschouwen. Dit was op 8-7-2008, zowaar anderhalve maand terug alweer. Ik zou in detail kunnen terugblikken, maar er is zoveel gebeurd - zaken die ik bovendien elders al heb beschreven - dat ik liever op een iets hoger niveau kijk dan alleen een opsomming geef van de dingen die ik heb gedaan. Je zou kunnen stellen dat ik de loop van het jaar een visie heb ontwikkeld op wat ik met het schip wil. Dit valt uiteen in enerzijds een aanpak voor het reguliere onderhoud van het schip met als doel consolidatie en anderzijds de elementen die ik wil toevoegen om het schip zoveel mogelijk als 'huis' in te richten met als doel compleetheid en zelfstandigheid. Beide deelaspecten zijn, aangezien ik telkens dingen bijleer, continu aan verandering onderhevig.

Op het onderhoudsfront heb ik een verfsysteem uitgezocht en een repertoire aan verf- en roestverwijdering. Met de uitvoering van deze plannen ben ik nog niet erg ver, maar dat ligt aan het simpele feit dat ik hier nog niet zo gek lang mee bezig ben, laten we zeggen sinds april. Als belangrijkste resultaat kan genoemd worden dat ik de roestbak rond het kwadrant heb schoongeveegd en in de verf heb gezet.

Op het voorzieningenfront heb ik zoveel werk verzet dat ik niet meer weet waar ik moet beginnen. Belangrijkste zijn isolatie en actieve warmtevoorzieningen, warmwatervoorziening en douche, audio-apparatuur, betere slaapvoorzieningen, vernieuwd meubilair, interieurvernieuwing in het algemeen, wasvoorziening, perslucht, extra opslag, vernieuwde verlichting, waterafvoer, internetvoorzieningen en kaartmateriaal.

Om met een concrete futiliteit af te sluiten: ik heb drie extra haakjes opgehangen tegenover de badkamer. Voor betere kledingophangfaciliteiten.

Klusweek - vrijdag - zaterdag - zondag

Klusweek 2008 nadert zijn einde en aangezien ik vrijdag heb gespendeerd aan het inpakken van mijn rugzak voor de komende twee weken in de Vogezen, zal ik de resultaten van de afgelopen dagen samenvatten in één verslag.

Zaterdag heb ik hulp gekregen van Pepijn (veel dank), zodat we samen een aantal kleinere klusjes aan hebben kunnen pakken.

Ten eerste heb ik het zelfontworpen systeem van de douchewaterpomp nog maar eens onder handen genomen. Aangezien de douchekuip onder de waterspiegel ligt, moet het water eerst omhoog gepompt voordat het overboord kan, hiertoe heb ik een elektrische bilgepomp in een bak geplaatst, onder de afvoer van de douchekuip. Deze pompt het water een metertje omhoog, naar de huiddoorvoer die ook dienst doet als afvoer voor de wasbak. Het probleem is nu als volgt: de slang is van een wat grotere doorsnede, zodat hier flink wat water in wil blijven staan. Op het moment dat de vlotter signaleert dat het water in de opvangbak genoeg is gedaalt, schakelt de pomp automatisch af. Nu de pomp niet meer het water wegvoert, stroomt het restant dat in de afvoerslang staat, terug de bak in. Dit is genoeg om de vlotter weer in de 'aan'-stand te schakelen, zodat de pomp in principe eindeloos het water in de slang heen en weer blijft pompen. Hiertoe hebben we gisteren een terugloopklep geplaatst, net na de pomp. Deze voorkomt dat het water terug de bak in kan stromen. Bijkomend voordeel is dat het systeem vrijwel geruisloos is, waar deze eerder zo sterk pompte dat de wasbak volliep met douchewater. Niet zo elegant, nu vormt de klep echter een flessenhals, die de stroomsnelheid van het water inperkt. Het douchewater stroomt nu vrijwel onhoorbaar weg.

Nu bleek ik hier vandaag nog niet helemaal mee klaar. De vlotter bleek te klemmen tegen de slang, zodat ik deze wat losser moest schroeven. Nu ik toch bezig was, heb ik meteen maar wat andere zaken daar geregeld. Zo heb ik de zwanenhals die ik eerder had afgekoppeld, weer teruggeplaatst - deze zorgt in principe ervoor dat er geen vieze luchtjes ontstaan, dat je trouwring niet meteen wegspoelt als je die verliest bij het douchen, en - in mijn geval - dat de bak nu steviger verankerd is dan hij voorheen was.

Effect van het werken in de bilge - het diepste gedeelte van het schip - is dat je er goed en grondig smerig van wordt. Het stukje bilge bij de douche grenst direct aan een gesmeerd ophangpunt van de schroefas, zodat er aan smeervet hier geen gebrek is. Ik ben even veel tijd kwijt geweest aan klussen als aan mezelf en de douche weer schoon maken. Ik stink nog steeds.

Ten tweede hebben we de keramische "warm" en "koud"-knoppen teruggelijmd op de douchekraan. Die waren er spontaan afgevallen, een lichte tegenvaller voor wat ik voor de handel betaald had. Ik hou van Bison Polymax, het spul is echt geweldig.




Vervolgens hebben we in de kombuis de lelijke, oude verlichting vervangen voor "nieuwe", een soort lichtkoepeltjes die de vorige eigenaar aan mij had gelaten. Dezelfde koepeltjes zitten ook in de doorgang beneden, in de badkamer en in de slaapkamer.

Verder hebben we het gat in de badkamerdeur verder gedicht (foto's volgen zodra ik weer wat verder ben gevorderd), maar mooi zal het wel nooit meer worden...

Tot zover klusweek 2008, morgen nog wat zaakjes afronden en dan: op naar Frankrijk!

Klusweek - donderdag

Voor:


Na:

Klusweek - woensdag

De hamerwerkzaamheden bij het kwadrant zijn voorlopig voltooid, de laatste hoekjes schoongehamerd en in de Owatrol gezet.

Klusweek - dinsdag

Opnieuw werk aan de winkel op het achterdek. De ochtend was wat regenachtig, dus heb ik het rustig aan gedaan tot een uur of twee - het is tenslotte ook mijn vakantie. 's Avonds naar vrienden dus een uurtje of drie klussen restte nog van de klusdinsdag, met enige vordering aan de kwadrantruimte.

Ik heb weer goed gebruik kunnen maken van de naaldenbikhamer. Twee zaken zijn daarbij opgevallen - het lawaai en het tempo. Het blijkt dat kleinere naaldenbikhamers niet minder herrie maken. De Airpress maakt de gelijke hoeveelheid kabaal die de Von Arx die ik in april had gehuurd, ook maakte. Daarnaast merk ik dat het met twaalf slagpennetjes (Airpress) wel een stuk minder hard opschiet dan met de 19 van de Von Arx. Ik ben toch niet zo tevreden met mijn Airpress maar ach, hij was dan ook maar € 90. Ik zal nog eens de Von Arx huren en nog eens controleren of het apparaat inderdaad zoveel beter werkt.

Klusweek - maandag

Het is vakantie voor mij en de Viking, we hebben 7 volle dagen om weer eens serieus aan de slag te gaan.

De klusweek is zondagavond officieel ingeluid met het verplaatsen van de Viking naar de zuidoever van de Eem, naar watersportwinkel en werf 't Vrouwezand. Ik had weliswaar enige hulp van m'n meisje, maar heb nu ook het vertrouwen zelfstandig met het schip te kunnen varen, mocht dit nodig zijn. Het is natuurlijk altijd leuker om in gezelschap te varen en het is tenslotte een dure hobby, varen met de Viking, iets exclusiefs. Het is toch altijd wel weer een avontuur om op pad te gaan, waarheen de tocht ook leidt, zodat anderen hier deelgenoot van te kunnen laten zijn absoluut als een meerwaarde voelt.


De maandag heb ik het werk aan de ruimte rond het kwadrant hervat. Dit heeft stil gelegen vanaf half mei (zie "Gatenkaas"). Boven een illustratie van het werk: de ruimte voor het kwadrant (rechts in beeld, in wit) aan stuurboordzijde, met rechts het reeds geverfde deel, midden het kaalgehamerde deel en links het nog overgeschilderde, roestige deel. Dit laatste is wellicht wat lastig te zien door de scherpe schaduw. De stuurboordzijde van de ruimte is net zo gatig als die aan bakboordzijde, zij het met iets minder grote gaten. Hier is nog een hoop laswerk te verzetten, iets wat ik zelf helaas nog niet kan maar wel hoop te leren.

Koffiemolen 2

De komende week verwacht ik weinig te schrijven, ik ga namelijk voor een kort archeologisch project op pad. Te kort om het schip voor te verleggen (hoewel de Maas op korte afstand ligt, incluis jachthaven) dus ga ik een weekje logeren bij mijn vriendin in Maastricht.

Als zoethoudertje wilde ik jullie dit niet onthouden.
Enige weken geleden heb ik op de antiekmarkt in Maastricht een koffiemolen gekocht. Nog een? Jawel, ik wilde eigenlijk toch een andere dan die ik voor €2,50 in Gouda op de Koninginnedagmarkt op de kop had getikt.

Het Maastrichtse exemplaar (€12,50, ook al zo'n investering) is een wandmodel, dat een stuk makkelijker maalt dan een losse, die je tussen je benen moet klemmen. Het wandmodel hangt stevig verankerd, wat het slingeren eenvoudiger maalt. Daarnaast heeft het een wieltje waarmee je de grofheid van de maling kan instellen van heel grof tot de standaard fijne snelfiltermaling. Ideaal.



Zoals je misschien in bovenstaande foto kan zien, was het ook een beetje een afdankertje. Roestig en dof, een beetje een opknapper. Dus heb ik hem opgeknapt, met mijn vertrouwde Owatrol en twee laagjes dekkenlak van Epifanes, wat ik ook buiten gebruik om het schip mee te verven. Schip met koffiemolen in bijpassende kleur.

Hier het eindresultaat, netjes in de verf:



De enigszins afgebladderde letters ?OF??E (ik vermoed dat er KOFFIE moet staan maar je weet het maar nooit, ik hou mij aanbevolen voor bizarre alternatieven) heb ik intact gelaten. De koffie smaakt er niet minder om.

Triomf!

Poe wat is het stil geweest op het scheepslogboek de afgelopen tijd. Dit keer heeft dit wel te maken met de klusintensiteit: ik heb de afgelopen weken even wat gas terug genomen want daar had ik behoefte aan. In plaats daarvan heb ik wat dingen voorbereid voor het moment dat ik mijn vakantiedagen ga opnemen over een paar weken.

Daartoe heb ik een grote stap genomen. Het klinkt als iets simpels, maar dat is het verre van. Ik heb een compressor aangeschaft, een Airpress 425/100. Die 425 slaat op de hoeveelheid lucht die het apparaat per minuut aanzuigt en de 100 is de capaciteit van de ketel in liters. Het apparaat trekt 2200 watt, ongeveer het vermogen van een ondermaatse wasmachine. Dit is wat het apparaat doet: het zuigt buitenlucht aan en slaat die in een druktank bij 6 tot 10 bar op. Het nut hiervan is dat je met samengeperste lucht gereedschap aan kan drijven - zogenaamd luchtgereedschap of pneumatisch gereedschap, zoals mijn naaldenbikhamer die ik zo trots enige weken geleden al had aangeschaft. De kracht die het kost om lucht samen te persen in de compressor is dus elders, want de samengeperste lucht kan je transporteren door een luchtslang, te benutten door gereedschap. Dit heeft het voordeel dat de krachtopwekking niet in het gereedschap zelf hoeft te zitten, zoals wel het geval is bij bijvoorbeeld schuurmachines of ander elektrisch gereedschap. In elektrisch gereedschap zit daarom meestal een elektromotor om het apparaat aan te drijven. Dit wordt onhandig als het gereedschap veel vermogen nodig heeft, want dan moet er ook een grote motor in, wat het apparaat zwaar maakt. Met luchtgereedschap hoeft dit niet, dus kan het gereedschap veel vermogen vragen en toch licht blijven. Mijn naaldenbikhamer weegt maar ongeveer een kilo en vraagt wel ongeveer alle 2200 watt die de compressor kan leveren.

De aanschaf van de compressor op zich was al een heel verhaal. Allereerst heb ik menig uur besteed aan het selecteren van een geschikt model. Het probleem is als volgt: de naaldenbikhamer vraagt veel lucht - 350 liter per minuut. Hier is een zware compressor voor nodig zodat ik zorgvuldig een geschikt model wilde kiezen. Daarom heb ik het zwaarste model gekozen dat ik kon vinden en dat nog op 220 volt draait, want de nog zwaardere modellen vragen 380 volt. Het verschil hiertussen zal ik een andere keer uitleggen, want dat voert wat ver. Het komt erop neer in ieder geval dat de zwaarste compressoren op het lichtnet ongeveer 425 liter per minuut kunnen leveren. Nu wilde ik dit koppelen aan een grotere luchttank. Je hebt er veel die bijvoorbeeld 50 liter kunnen bevatten, maar dan heb je ook een veel kleinere buffer om uit te putten. Daarnaast wilde ik kwaliteit en geen halfbakken apparaat, dus heb ik gekozen voor een model dat in Europa is geproduceerd, met goede kwaliteit elektromotor en andere componenten. Voilà, de Airpress 425/100. Nu hopen dat hij zijn naam waar maakt.

Na de keuze voor het compressormerk en -model kwam de kwestie van aanschaf. In Assen ben ik daarom zelf de compressor gaan halen bij Handelsonderneming Jan Klaucke, een vrolijke rossige Drent die een eenmanszaak vanuit zijn garage runt in compressoren en aanhangwagennetten. Een link kan ik niet geven, want hij heeft geen internetpagina, althans niet een die hij heeft opgegeven. Zonder vrijwel enige overhead en andere ongein kon hij de compressor een flink stuk goedkoper aanbieden dan de meeste andere handelaren. Ik moest hem alleen wel zelf komen halen, waarvoor ik de auto van de ouders van mijn vriendin mocht lenen. Met veel passen en meten (want hij moest in een Peugeot 206, een mooie maar voor dit soort klussen niet de meest praktische auto) hebben we hem in Assen erin gekregen en met een hoop meer gemak in Amersfoort weer eruit. Met veel hulp van, en dank aan mijn vriendin hebben we hem in de motorruimte van het schip gekregen, waar hij nu netjes aan de kant staat. Ter illustratie heb ik even een handschoen over de compressor gehangen, het is echt een loeigroot apparaat, 80 kilogram schoon aan de haak.

Nu staat hij mooi te wezen in de motorruimte, of hij de komende dagen in actie gaat komen is een beetje de vraag, want het weer dat is voorspeld is niet al te best...

De nieuwe startaccuset in actie

Hoeveel Magnum-ijsjes gaan er in een startaccu?

Mijn startaccuset heb ik vandaag vervangen. Zoals misschien op de foto te zien is, zijn de polen gesmolten, van de linker accu de minpool en van de rechter de plus. Ik denk dat ik tijdens het verwisselen van de lichtaccu's van oudjaarsdag de accu's, die niet veel ouder dan een jaar of twee kunnen zijn, de genadeklap heb gegeven. Zoals sommigen zich misschien herinneren, heb ik toen de pluspool van de startaccu verbonden met de scheepsmassa. Het vuurwerk begon vervolgens vroeg in Vlissingen die dag.

Nu denk ik dat er iets erg fout is gegaan in één of beide accu's. In Gouda had ik enkele malen moeite met starten - de accu was weliswaar op voldoende voltagepeil maar miste de capaciteit om de motor draaiende te krijgen. Daarom ben ik vanuit Gouda op alleen de lichtaccu's
naar Amersfoort gevaren.

Om nu het boordnet weer compleet te maken, heb ik dus een nieuwe set accu's gekocht, tweemaal 12 volt, 100 ampere-uur (Ah). Dit betekent dat, theoretisch gezien, de accu in staat moet zijn een uur lang 100 ampère te leveren. Bij 12 volt is dit dus 12 * 100 = 1200 Watt-uur, ook wel 1,2 kilowattuur (kWh), jawel, dezelfde energiemaat die in huishoudens wordt gehanteerd om de stroomrekening te bepalen. Zo kan ik nog wel even de natuurkundelessen van de middelbare school herhalen - een watt is een Joule per seconde, en met één Joule kan je een kracht van één Newton over een meter verplaatsen. Als je dan het aantal Joules per seconde vermenigvuldigt met de uren, dan kom je dus uit op 4320000 Joules oftewel 4,3 megajoules aan energie die er in zo'n accu gaat. Best wel veel hè, 8,6 megajoules voor een set van twee startaccu's. Toevallig net zoveel als de voedingswaarde van 18 Magnum-ijsjes (de chocolade-variant, 480 kJ per ijsje). Hm, best wel weinig eigenlijk als je het zo bekijkt, al denk ik niet dat je voedingswaardes zo gemakkelijk kan vergelijken met elektrische energie.

Het halen van de nieuwe accu's was een makkie, het eruit halen van de oude een crime. Er zaten een paar heel mooie startaccu's in, twee echte Varta's van elk 230 (!) Ah. Als ik dat geweten had, dan had ik misschien wat zuiniger gedaan ermee. Het bleken ook semi-tractie accu's te zijn, iets waar ik pas achter ben gekomen nu ze goed doorbakken zijn. Ik had ze dus ook voor de verlichting kunnen gebruiken, maar tja.

Accu's van 230 Ah, zo kan ik je nu vertellen, knap zwaar, iets waar ik niet helemaal op gerekend had. 63 kilo per stuk, om precies te zijn, want ik heb ze op de weegschaal gezet. In andere woorden: ik heb me een breuk gesjouwd, maar mijn rug is nog heel (afkloppen).

Rust

Na aankomst in Amersfoort kreeg ik wilde klusplannen, maar er komt weinig van terecht. Ik kom net het veld uit na een paar maanden veldwerk die ik met een tamelijk drukke week en een nog drukker weekend heb afgesloten en ik voel dat het even tijd is om rustig aan te doen. Dus heb ik een rustige kantoorbaan op het moment op het hoofdkwartier en gebruik ik de avonden om even bij te komen.

Natuurlijk zit ik niet alleen maar te luieren. Ik zou mij niet zijn.

Daarom heb ik gisteren 10% van mijn scheepshypotheek afgelost. Dat scheelt mij maandelijks iets aan rentelasten, al is het niet veel - een paar biertjes, een keertje boodschappen of bijna een weekendretourtje Maastricht. Of het nu een verstandig besluit is om mijn spaarrekening te plunderen en minder klusgeld te hebben, daar moet ik later nog maar eens over schrijven, in ieder geval geeft het een goed gevoel om nog eens 5,6 procent meer van mijn schip zelf te hebben in plaats van de bank.



Daarnaast heb ik een klein model Airpress naaldenbikhamer gekocht bij tooldiscounter.nl. De reden waarom ik een bescheidener exemplaar heb gekocht, is dat ik de Von Arx die ik had gehuurd, wel erg veel geweld vond. Opwindend en ontzettend snel geweld weliswaar, maar ik hoop dat de directe omgeving bij mijn my first naaldenbikhamer net iets minder het gevoel heeft dat de wereld vergaat.

Op een rondvaartschip in het haventje aan de Nijverheidsweg Noord zijn ze toevallig ook net aan het naaldbikken, met z'n tweeën maar liefst. Horen en zien vergaat je, als je er alleen al langs fietst. Of deze stiller is, weet ik niet maar ik ben benieuwd wanneer mijn pakketje wordt bezorgd...

Koelkast

Voor energiebewuste mensen is een wattmeter een handig apparaatje. Zo weet ik dat een wasbeurt met mijn Miele op 50 graden (ja mijn wasmachine kan dat) iets minder dan een kilowattuur kost. Met een beetje de elektrische kachel stoken in de winter zet je al gauw tussen de 10 en de 15 kwh weg, het blaaskacheltje in de kajuit neemt 600 watt en de wifi-accesspoint neemt bijna niks.

Nu kom ik erachter - in het kader van laten we eens kijken - dat mijn koelkast de afgelopen twee etmalen 4,6 kilowattuur heeft verbruikt. Dit gedeeld door het aantal uren dat er in een etmaal gaat, heeft het apparaat, dat 100 watt neemt, continu en onafgebroken heeft gedraaid. Het is weliswaar zomer, maar dat het geval niet meer afslaat, is slecht. Nu is het al een wat oudere Electrolux, wellicht is hij onderhand aan vervanging toe. Het is wel een soort scheepsmodel (of wellicht eerder campermodel) want hij kan ook op propaan draaien. Niet dat ik daar naartoe wil, flessen propaan verwisselen in het vooronder is alleen maar lastig. In plaats daarvan wil ik het liefst een zuinige koelkast die ik op zonnepanelen kan laten koelen. Dat is nog een heel eind weg, maar wel haalbaar.

Hallo Amersfoort & het wieleffect

We zijn in Amersfoort! Na weer een behouden vaart ligt de Viking voor de komende drie weken er weer mooi bij in de Eem, vlak voor de Koppelbrug. De jachthaven zelf is te krap om te kunnen manouvreren, maar ze hebben een prima plek vrijgehouden aan de Eem zelf.

De tocht zelf was goed te doen in twee dagen. Het was 15 uur varen in totaal, dus het had eventueel in één dag gekund. Voor de ontspanning en bemanningswisseling was het beter en leuker om het te doen in twee.

De zaterdag bestond uit de etappe van Gouda naar de jachthaven in Durgerdam, even voorbij de Oranjesluizen aan het Buiten IJ. Vertrek was om 7:00 met de vierkoppige bemanning van Leendert, Els, zus Wieke en ondergetekende en iedereen keurig op tijd voor de verandering. Ik ben nog niet eerder zo stipt vertrokken, meestal zijn er nog wat zaakjes af te ronden op het laatste ogenblik. Starten en varen op alleen de lichtaccu's heeft geen problemen opgeleverd, het liep prima. De enige vertraging die we hebben opgelopen kwam door de werkzaamheden aan de brug te Vrouwenakker, dit heeft drie bruggen extra gekost en ruim een uur in afstand langer varen. Dit was mij van tevoren volkomen onbekend, en enig speurwerk op het internet achteraf heeft ook niet echt een website opgeleverd waar je gemakkelijk alle scheepvaartstremmingen kan opzoeken, behalve misschien de vaartberichten op de Waterkampioenwebsite. De berichten zelf zijn helaas een beetje weggemoffeld in een Word-documentje, niet heel erg toegankelijk dus. Voor een pagina met RSS-feeds van scheepvaartberichten is het kennelijk nog een beetje vroeg...

Het was een bruggentocht als nooit tevoren. Na de Rabatbrug (7:00) en de daarachterliggende Ir. de Kock van Leeuwensluis (7:05) volgden de Bikobrug (7:15), de hefbrug te Waddinxveen (7:45), de hefbrug te Boskoop (8:00), de spoordraaibrug te Gouwsluis (tijd niet genoteerd), de hefbrug in Alphen aan den Rijn (tijd niet genoteerd), de Zegerbrug in Alphen (9:00), de Aardammer brug (9:21), de Papenbrug te Papenveer (9:40), de Kattenbrug (9:45), waarna we moesten omvaren over de Drecht waar we Bilderdamsebrug (tijd niet genoteerd) en de Tolbrug te Leimuiden (10:50) hebben laten openen. Eenmaal op de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder kregen we opnieuw bij Leimuiden de Leimuiderbrug (11:30), daarna de Aalmeerderbrug (12:15) en de Bosrandbrug (13:00) om op de Nieuwe Meer uit te komen. Na de Nieuwe Meersluizen te zijn gepasseerd (13:30) kon in Amsterdam pas echt het feest beginnen. Hier kwamen de Zeilstraatbrug (14:22), de Bockbrug (14:34), de Overtoombrug (14:44), de Kinkerbrug (14:55), de Wiegbrug (15:07), de Beltbrug (15:14), de van Hallbrug (15:19), de Kattenslootbrug (15:26), de Willemspoortbrug (15:35) en tenslotte de Westerkeersluisbrug (15:41), waar we nét onderdoor pasten om aldaar het IJ te bereiken. De Oranjesluizen waren we om 16:15 gepasseerd en om ca 17:00 lagen we goed en wel aangemeerd in jachthaven 't Y te Durgerdam. Na 24 bruggen en 3 sluizen zat ik er redelijk doorheen en kon ik geen brug meer zien.

Ondanks de mooie route wil ik dit de volgende keer liefst toch anders. 24 bruggen en drie sluizen is mij toch wel een beetje gortig en ik hoop van harte dat mijn volgende project op een locatie is die ik via het Amsterdam-Rijnkanaal kan bereiken. Ik moet eigenlijk niet klagen, want ik heb wel veel oefening gehad in het manouvreren op beperkte vaarwegen en het stilleggen van het schip voor een brug. Nu pas heb ik het gevoel dat ik het gedrag van de Viking een beetje leer kennen, hoe het achterschip naar bakboord trekt bij het achteruitslaan, omdat ik een rechtsdraaiende schroef heb.

Dit is een interessant verschijnsel, trouwens. Het heet het wieleffect en deze term slaat op de neiging van de schroef om als een wiel door het water te trekken en het achterschip mee te nemen. Het werkt ongeveer zo (heb ik gelezen). Het dieper gelegen deel van de schroef heeft meer grip op het water door allemaal ingewikkelde oorzaken waar op Wikipedia het een en ander over geschreven is. Een mooiere beschrijving met plaatjes staat op Answers.com. Door de draaiende beweging trekt de schroef aan de onderkant meer dan aan de bovenkant, zodat bij vooruit slaan het achterschip naar stuurboord trekt (bij een rechtsdraaiende schroef). De boeg van het schip stuurt daarbij dus als het ware vanzelf iets naar links. In het Engels heet dit propeller walk.

Bij achteruitslaan is dit wieleffect nog groter. De schroefbladen zijn zo gevormd dat ze "in de vooruit" het meeste water verzetten. De schroef moet bij het achteruitslaan dus meer omwentelingen maken om dezelfde vaart in het schip te krijgen. Deze extra omwentelingen versterken het wieleffect. Dit maakt dat de Viking bij het achteruitslaan heel lastig te varen is. Het wieleffect wordt namelijk bijgestaan door twee andere manouvreerproblemen. Het schip reageert ten eerste heel slecht op het roer - dit is iets wat ik zelf heel slecht begrijp maar heeft met krachten op het roer te maken - en ten tweede heeft de kop van het schip de neiging om met de wind mee weg te waaien. Deze drie fenomenen maken dat ik liever niet teveel achteruit vaar, iets waar ik bij de bruggen gedwongen werd om hiermee te oefenen. Als een brug in een kwestie van minuten open gaat, dan is het niet de moeite om het schip aan te meren aan een wachtplaats of iets dergelijks. In Amsterdam hebben een aantal bruggen die mogelijkheid niet eens, dus is het rustig afwachten en voorzichtig oefenen met het schip stil op het water houden.

Het wieleffect is overigens niet alleen maar vervelend. Zo weet ik nu dat ik bij het vooruitvaren linksom een kleinere draaicirkel heb dan rechtsom. Ook kan ik met behulp van het wieleffect het achterschip makkelijker aan de kant helpen als aan bakboord wil aanmeren. Helaas wil ik altijd het schip aan stuurboord aan de wal hebben, omdat aan stuurboord het slot op de deur zit en ik daar veel gemakkelijker aan en van boord kan.

Oh ja, maar de reis. Zondag was een enorm contrast met zaterdag. Vertrek was om 12:25. Het IJsselmeer was rustig en in de loop van de dag begon de zon steeds meer door te breken. Het varen kon ik voor een goed deel van de tijd overlaten aan de overige drie bemanningsleden - Steven, Petra en inmiddels een van mijn vaste maten, Arjan. Al varend op het dak van de Viking gezeten kon ik uitkijken over de velden rond de Eem en het was echt magisch. Alles was ontspannen, fietsende mensen met kinderen, slechts twee bruggen en prachtig, rustig, zonnig vaarweer. Om 17:15 had de Viking zijn nieuwe ligplaats.

Voorbereidingendingen

In de typische voorbereidingsdagen voorafgaand aan mijn vertrek doe ik de gebruikelijke dingen. Accu's zijn opgeladen naar startklaar - de startaccu's heb ik waarschijnlijk in Vlissingen bij het incidentje met de kortsluiting naar de sloop verwezen, dus ik ben aangewezen op de lichtaccu's. Nu heb ik daar hele mooie 'semi-tractie' onderhoudsvrije accu's voor gekocht, dus die kunnen ook prima de motor starten.

Ik heb ditmaal veel diesel ingeslagen. Met de jerrycan achterop de bagagedrager heb ik 130 liter getankt, goed voor 21 uur varen. Mijn dieselvoorraad wil ik ook verder gaan aanvullen, zodat ik zonder samengeknepen billen eens een pleziertochtje of een onverwachte tocht kan maken.

Verder, ja ach, keerkoppelingsolie bijgevuld, was gedaan, water bijgevuld, motor proefgedraaid, dat soort dingetjes. Verder nog een bezemsteel aangeschaft voor mijn nieuwe bootshaak - de vorige drie hebben allemaal het ruime sop gekozen in de afgelopen drie maanden, eentje in Maassluis en de andere twee in Gouda. Een korte nieuwe had ik al weer eerder aangeschaft, nu ga ik er zelf nog eentje in elkaar zetten, een lange.

Verder heb ik nog als aandenken aan Gouda voor mijzelf een nieuwe pijp gekocht, een echt Gouds model zoals ik mij heb laten vertellen. Een klein elegant modelletje, uit klei, dubbelwandig naar het schijnt. Rood geglazuurd aan de buitenzijde, met een lang roer.


Hij rookt heerlijk.

We zijn er helemaal klaar voor, laat het weekend maar beginnen.

Afronden

In gedachten ben ik alweer afscheid aan het nemen van Gouda. Dertien weken is ook niet niks en ik zie er zowel naar uit als tegenop om weg te gaan. Enerzijds kijk ik terug met gemengde gevoelens naar het project en ben ik blij om weer eens een andere hoek te verkennen. Het is praktisch, op kruip- nee rolafstand van je werk liggen, maar echt een vrolijke plek is het niet.

Anderzijds heb ik ook wel mazzel gehad met mijn ligplekje van de afgelopen vier weken. Dichter dan dit zal ik voorlopig niet bij mijn werk kunnen komen en alle voorzieningen zijn gratis. Het is rustig, veilig en tamelijk centraal. Ik mag zoveel herrie maken als ik wil, wat een productieve klusperiode heeft opgeleverd. Het feit dat mijn kombuisdek niet langer lekt, is voor een belangrijk deel hieraan te danken (ik heb zelf ook nog het een en ander gedaan).

Maar naar Amersfoort ben ik wel gierend nieuwsgierig. Ik heb zonet een plekje besproken bij WVS De Eemkruisers waar ik vanaf zondag de komende drie weken zal liggen.

verven en varen

Het resultaat van een laag Epifanes Multi Marine Primer. Dit is mijn vervangende verfsysteem voor de owatrol-loodmenie-grondverf-deklakcombinatie. Owatrol, twee lagen primer en hierover de dekkenlak waar nodig. Bij het kwadrant hoeft er natuurlijk geen lak overheen, niemand die het ziet en er hoeft geen harde toplaag op die beschadigingen moet voorkomen. Overigens, het ziet er nu ook al niet onaardig uit. De gaten worden er natuurlijk niet kleiner op.

Ook aan de gaten in het kombuisdek heb ik wat gedaan, afgedicht met polyestervuller, geowatrold en geloodmenied en ze staan nu mooi oranjerood in de zon te blinken. Geen lekkage meer!

De reden voor mijn overschakelen naar een andere primer is de milieuvriendelijkheid. Loodmenie is echt een vreselijk gif en om mijn geweten nu te sussen heb ik dus een ontzettende bak van 4 liter loodvrije primer aangeschaft. Nu maar hopen dat het net zo goed werkt als de loodmenie.

Verder ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor vertrek. Het is voor het eerst dat ik diep de binnenlanden intrek en de voorbereiding heeft daarmee een heel ander karakter. Ik pluis na wat de doorvaarthoogtes zijn (de Viking heeft minstens 3,1 meter nodig) en de minimale dieptes (tenminste 1,2 meter, al ben ik hier minder zeker van). De route naar Amersfoort is een kwestie van goed napluizen wat er op de waterkaart en in de wateralmanak staat, want het zit hem soms in de details. Een aantal bruggen op de route kan ik al afstrepen omdat het vaste gedeelte dan net iets hoger is en een aantal sluizen staan vrijwel altijd open. Dit zijn zaken van belang voor het uitstippelen van een route, want ze schelen tijd. En bruggen en sluizen zullen al gauw de helft van de vaartijd uitmaken voor de komende tocht, er staan er zo'n vijftien respectievelijk drie op het programma.

Voor de tocht heb ik ook maar alvast brandstof ingeslagen, dat scheelt weer tijdens de vaartocht. Het kost wat tijd en moeite, dat gezeul met diesel van de pomp naar het schip, maar het kan een halfuurtje vaartijd - en weer iets om aan te denken - schelen. Het komt wel met wat ongemak af en toe. Bij mijn laatste fietstocht had ik de dop net niet helemaal goed dichtgedraaid op de jerrycan, zodat er tijdens het hobbelige parcours, buiten mijn medeweten, wat tussen de opening en de dop lekte. Aangezien de jerrycan het gemakkelijkst te stabiliseren is als ik hem met de opening richting mijn rug op de bagagedrager zet, voelde ik de diesel na een paar honderd meter mijn bilnaad insijpelen.

Hmz.

Gatenkaas

De Von Arx 34B naaldenbikhamer

Ome Rinus heeft weer eens niet stilgezeten en iets heel spannends gedaan. Voor zo'n €80 heb ik een dag een naaldenbikhamer (ook wel naaldhamer of naaldbikhamer) gehuurd. Dat klinkt als best een hoop geld voor een dagje, maar het is voornamelijk om te kijken of het apparaat iets voor mij is om aan te schaffen. Nieuw kosten de onderdelen bij elkaar - compressor, luchtslang en hamer zo'n €450, de moeite waard om dus even van tevoren te checken.

Bij de naaldbikhamer vergeleken is de perago een speeltje. Het is een pneumatisch stuk gereedschap met (vaak) 19 metalen pennetjes die vrij lomp en hard heen en weer bewegen en zodoende stukken verf en roest verwijderen. Er mag een vrij forse compressor bij om hem aan te drijven, ik kreeg er een mee van 2,2 kW bij 220V, eentje die 390 liter lucht per minuut kan pompen, bij 8 bar.

Dit crappy filmpje demonstreert een heeeeel klein beetje wat het effect is.

Korte evaluatie na vandaag (geen eerdere ervaring met het apparaat):

Voordelen - het ding is militaristisch, robuust en eenvoudig. Aan/uit. Lompe slagkracht met veel pennetjes sloopt alles wat geen hard staal is in een kwestie van seconden weg. Het ding werkt met een vaart waar je bang van wordt, potten verf vliegen erdoorheen, een apparaat om eens flink mee door te pakken. Met de hardere, donkere corrosielagen heeft het iets meer moeite, maar ook dat krijgt het kaal. Wat rest is een schoon en ruw gehamerd oppervlak, ideaal voor verfhechting. Het ding werkt fantastisch in de moeilijker te bereiken hoeken, iets waar de perago serieuze moeite mee heeft. De pennetjes slijten wel, maar minder hard dan die van de perago en ze vervangen is iets van €0,70 per pen.

Nadelen - die compressor is echt lomp, iets waar ik onvoldoende rekening mee heb gehouden. Het ding weegt iets van 40 kilo, er zitten weliswaar wieltjes onder maar je sleept je alsnog een breuk.


De naaldbikhamer zelf maakt echt een ontzettende bak herrie, het is niet erg buurtvriendelijk. De fabrikant vermeldt 101 dB (A), er zijn ook stillere exemplaren van andere merken. Vergeet het maar om met de Von Arx een dagje in een jachthaven aan de slag te gaan want iedereen valt geheid over je heen als je op een mooie zonnige klusdag eens even de naaldbikhamer uit het vet haalt. God zegene het bouwterrein van het Bolwerk, ik kan hier naar hartelust herrie maken. Misschien zijn andere/kleinere modellen stiller.

De resultaten:


Het dek boven de kombuis is ontdaan van roestplekken.



In mijn enthousiasme - het ging zo rap - ben ik verder gegaan met de ruimte op het achterdek rond het kwadrant. Ruimschoots lijken uit de kast, iedere zwarte vlek op de foto is een doorgeroest gat in het dek! Werk aan de winkel dus. Met de groene verf die nog onderin de foto op het kwadrant zichtbaar is zat ook over de soms duimdikke roestlagen in deze ruimte.

Doen dus die naaldenbikhamer. Geld opzij zetten en kopen.

De duiventil is eigenlijk de koekoek of schijnlicht ahum

Na schuren, een laag owatrol, een laag menie, twee lagen grondverf en een laag lak is de duiventil toe aan het terugplaatsen van de houten delen. Hoewel netjes in de verf gezet, zal het geen fraaie hoek van de Viking blijven. Met name de hoeken (zie vooral de bakboordhoek aan achterschipkant, uiterst links) zijn ernstig aangetast. Er is wel weer het een en ander in te lassen, maar feit is dat er her en der eerder gereconstrueerd dan gerestaureerd moet worden.

Gênant maar waar: de duiventil heb ik helemaal verkeerd consequent duiventil genoemd. Het heet eigenlijk de koekoek of schijnlicht, zie ook hier. De houten delen hiervan heb ik trouwens ook opnieuw in de beits gezet (de mooie mahonie hoogglans) zodat het niet zo snel zal gaan rotten. Hopelijk.

Sushi time!

Gas, vervolg

Jemig, het houdt niet op met de lognotities vandaag. Maar ik heb ook niet bepaald stilgezeten deze week.

Maar dit is een speciale. Dit is er een op verzoek, van een bezorgde vriend die mij een kritische opmerking/reactie stuurde op Gas. Lees maar na. Nu heb ik hier gevolg aan gegeven, want hij heeft inderdaad wel een punt. De motorruimte is een gevoelige plaats om brand uit te laten breken en voorkomen is beter dan genezen. Een rookmelder zou ook geen kwaad kunnen in de motorruimte, overigens.

De foto toont mijn nieuwe propaan/butaanmelder. Deze signaleert in de motorruimte gas, aangezien het via de gasbun in de voorpiek naar de motorruimte kan zakken. Althans, dat vermoed ik. Het alarm heb ik getest, en nu ben ik lichtelijk doof. Het ding kostte €50, maar is een mooie veiligheidstoevoeging aan het schip.

Klamboe

Goed, hij is nog niet zo netjes opgehangen, maar hij is al volledig operationeel: de klamboe die verlichting zal brengen aan mijn muggeritis. Ik heb altijd al wel een beetje muggeritis gehad, ik wil die beesten niet rond mijn hoofd hebben zoemen als ik wil gaan slapen. Electrocutie is daarom tot nog toe mijn meest gewaardeerde methode van muggenexecutie (vooral als ze zo mooi knetteren of ontploffen op het met van die staaldraadjes bespannen tennisracket-achtige vliegenmeppergeval). Maar ik ga het nu professioneel aanpakken en de muggen buitensluiten.

Hoe vul ik een gat deel 3

Nu de bovenkant van het gat nog. Netjes egaal afsmeren en klaar is kees. Nu alleen nog schuren, owatrol smeren, menie erop, twee lagen grondverf en dekverf en... zucht....

Hoe vul ik een gat deel 2

Stap zoveel inmiddels: neem een lapje polyestervezel en plak het tegen de epoxy nu het nog niet hard is. Te koop bij de betere watersportwinkel, overigens. Het wordt ook veel gebruikt bij reparaties aan polyesterboten, die kan je zo fijn dichtsmeren met epoxy.

Dit is nu de onderzijde van het gat, met een vangnetje voor de epoxy die je er vervolgens aan de andere kant gaat smeren.

Zie ook deel 3...

Hoe vul ik een gat deel 1

Jawel jawel de beloofde gatvulepisode van het Vikinglogboek breekt aan. Vikingfans en klussers opgelet.

Dit is een aanzicht van het gat in het dek gezien vanuit de kombuis. Hier heb ik een deel van het plafond moeten verwijderen om er goed bij te kunnen, maar het is gelukt. Na het gedeelte om het gat te hebben kaalgeschuurd, smeer je het in met twee-componenten epoxy. Dit is een soort plastic dat hard wordt als je twee goedjes met elkaar vermengt. Dan kan je het nog een paar minuten smeren (het is een soort erg dikke kwark, maar wat stroperiger) dus je moet wel opschieten.

Zorg wel dat het metaal echt kaal is, want anders hecht het niet goed. Smeer het bijvoorbeeld niet eerst in met bijvoorbeeld owatrol (de wonderolie) want dan komt de epoxy er als een keurig en keihard plakje weer zo vanaf. Dat was net niet de bedoeling.

Wordt vervolgd...

Het gat is gedicht!

De belangrijkste klus is geklaard.

Maar nu ben ik te uitgekakt om nog te schrijven. Later meer.

Aaah er zit een gat in m'n dek!

Er is vandaag een waar lijk uit de kast gekomen. Na het voltooien van de schuurwerkzaamheden aan het bergruimteluik op het achterdek heb ik besloten verder te gaan met het dek boven de kombuis. Ik heb al enige tijd last van lekkage bij harde regen, dus is dit wel een prioriteitsklusje. Lekkage is aan boord van een stalen schip altijd slecht nieuws, dus ik hield mijn hart vast.

Toch niet vast genoeg want hier was ik niet helemaal op voorbereid. Het gat zat er klaarblijkelijk al enige tijd, want het was verdoezeld met copieuze hoeveelheden vuller, waar zich alweer roest tussen was gaan vormen. Het dek zag er al zo verdacht netjes uit, terwijl er zich toch al duidelijk her en der roestbobbeltjes en doorbrekende roestsporen aftekenden.

Nu had ik wel even de "oh mijn hemel"-ervaring. Samen met de "hoe moet ik dit nu weer oplossen"-Erlebnis. De "waar ben ik aan begonnen"-gedachtegang is gelukkig achterwege gebleven, daar werk ik nog te relaxed voor. Feit is wel dat ik vóór de volgende wolkbreuk een oplossing moet verzinnen, liefst een die minder tijdelijk is dan een plasticje erover...

Het luik van de bergruimte staat in de olie

Het betere verfwerk kan beginnen, de perago doet zijn werk goed op de grotere eenvoudige oppervlakken. Het luik is kaal (afgezien van nog dat ene plekje bij de scharnier aan bakboord) en de loodmenie staat te popelen om gesmeerd te worden. Dan gaat het luik heel mooi oranjerood worden.

De perago in actie deel 2

Dit is wat de Perago doet. In het midden nog verf en roest, links en een stukje rechts bewerkt met de ratelmachine. Het metaal is niet helemaal glanzend kaal maar dat hoeft ook niet. De owatrol-olie die ik er vervolgens opsmeer, bindt de roest tot een corrosievorm die niet in schillen van het metaal komt zetten maar het staal afsluit en conserveert. Althans, dat is het plan.

Met mijn restauratiewerkzaamheden heb ik echt het gevoel dat ik Goed Werk aan het verrichten ben. Goed Werk is als ik tijd en geld duurzaam investeer in de Viking. Daarnaast is er nog de Grote Klus, dat is als ik een dieselkachel repareer of voorzetramen maak of zo. Dingen voor mijn woonplezier. Helemaal mooi is het natuurlijk als ik een Grote Klus kan combineren met Goed Werk, maar zoveel heb ik daar nog niet van gehad. Ik heb de keuken wat geschilderd, dat kwalificeert wel enigszins.

Vrijdag zal ik kijken of ik een naaldbikhamer kan huren. Eens zien of dat voor mij werkt, voordat ik er een aanschaf.

De aanwinsten van koninginnedag

Koninginnedag heeft zowaar geleverd waarnaar ik heb gezocht! Twee artikelen die nauwelijks in de winkels meer te koop zijn, voor een prikkie op de vrijmarkt. Links een authentiek wafelijzer uit grootmoeders tijd voor op het vuur (ik zal eens proberen of je hem ook voor tosti's kan misbruiken) en rechts een authentieke koffiemolen uit grootmoeders tijd. Voor dat net een beetje extra swing aan je bakkie troost. Nu nog bonen, ow ik kan niet wachten tot ik weer koffie kan zetten!

Gas

De gasfles is leeg. De eerste die ik volledig van begin tot eind heb geleegd. Bij vrijwel continue bewoning en ca. 1 dag in de week buitenshuis eten gaat zo'n fles dus een 5 maanden (en 1 dag) mee, de vorige heb ik op 27 november in Veere verwisseld. Dit keer ging het verwisselen al een stuk gemakkelijker dankzij de vorige ervaring.

Maar er is meer gassisgs. Ik heb een proefje gedaan. Ik heb een minuut lang (met behulp van de timer op mijn telefoon) de douche laten lopen en litermaatbekers gevuld. Bij een comfortabele straal gaat er zo'n zes liter per minuut doorheen. Dit is interessante informatie voor mijn waterhuishouding. Bij een gemiddelde douchebeurt van een minuut of zeven (zo schat ik), gebruik ik dus 42 liter. Laten we het afronden en op 50 houden. Dit komt ongeveer overeen met mijn vorige schattingen. Maar die zes liter per minuut moet ik weten voor mijn keuze voor een propaangeiser. De kleinste modellen keukengeisers gaan tot een liter of vijf per minuut, bij 35 graden. Dat is dus niet genoeg voor mijn douchebehoefte. Ik heb een wat forsere nodig, een badgeiser. De Nefit F2555HEI levert bijvoorbeeld 10 l/min bij 35 graden (voor €603 volgens de Nefit-site), of een alternatief is de Vaillant MAG mini 11 0/0 XI-B, die 11 l/min bij 35 graden (gezien voor €400) levert.

De keus is vrij ruim, nu nog een goed plekje in de keuken zoeken om hem te hangen. Want daar zal hij het meeste werk verrichten.

De perago in actie

Wat is er in hemelsnaam te zien in deze foto, Rein? Dat zal ik je zeggen. Dit is het luik naar de bergruimte op het achterschip. Het luik is, zoals wel meer aan boord van de Viking, roestig. Daardoor klemt het. Het luik heb ik als eerste proefobject voor mijn ronddraaiende superstraalschijf - de Perago - genomen. De strip boven het scharnier is bijna kaalgeschuurd/gehamerd/geperagood als dat een werkwoord mag zijn. Zoom maar in.

De voordelen. Je hoeft geen kracht te zetten, de pennen in de schijf doen het werk. Het is leuk om te zien hoe ze de verflagen en daarna de roest wegvreten en het is een genot. De uren vliegen om. Bij een lager toerental is de schijf flexibeler en wil hij beter in hoekjes werken. Er komen weinig vonken vrij, zodat er weinig metaal verdwijnt en vooral veel verf en roest wordt weggevreten.

Met mijn keus voor de Protool-boormachine (PDP 18-2 E1) ben ik ook tevreden. Hij draait mooi, het gewicht van de machine is goed hanteerbaar en de twee versnellingen die hij heeft, geven precies de juiste omschakeling van lage naar hoge toerentallen voor het bovengenoemde effect.

Nu de nadelen. Je wordt door en door smerig, al is dit het gereedschap niet specifiek aan te rekenen. Oude verflagen verwijderen is altijd smerig, zo stel ik mij voor. Punt is wel dat door de hoge slingersnelheid, je continu wordt gebombardeerd met rondvliegende stukken roest en verf. Kleed je goed aan! Persoonlijke beschermingsmiddelen zijn met de Perago geen voorzorgsmaatregel, je kan eenvoudigweg niet werken zonder. Een goed afsluitende veiligheidsbril is een must, anders zitten je ogen in een kwestie van minuten vol met troep die je er absoluut niet in wil hebben. Een mondkapje idem, je kan niet zonder. Gehoorbescherming is echt nodig als je niet vroegtijdig aan een gehoorapparaat wil, hoewel ik de geluidsniveaus voor het werk dat het apparaat doet, mee vind vallen.

Werkhandschoenen ben ik serieuzer gaan nemen sinds ik iemand ben tegengekomen die een keer zijn pink in een bandschuurmachine heeft gehad. Tijdens het schuren van een scheepsromp wilde hij het apparaat uitkloppen en kreeg zijn inmiddels ex-pink ertussen. Een schijf met hardmetalen pennen die met 3000 rpm ronddraaien in je blote vel lijkt me evenmin een goed idee, dus heb ik de veiligheidsvoorschriften ter harte genomen.

Een ander nadeel is de kwetsbaarheid van de pennen. Er zijn er twee afgebroken die - zo vermoed ik - tegen het luikscharnier zijn afgebroken toen ik in een moeilijk hoekje zat te werken. Ik moet zorgvuldiger werken en alleen rechte oppervlakken behandelen en de rest uitbikken met mijn bikhamer.

De grootste tekortkoming is de diameter van de schijf. Met 12,5 centimeter is het moeilijk om in echte hoeken te komen - daar waar drie platen in rechte hoeken op elkaar aansluiten. Hier kan je gewoonweg niet komen en moet je toevlucht zoeken tot de bikhamer, beitel of een pneumatische naaldbikhamer. Dit laatste apparaat staat opeens heel hoog op mijn verlanglijstje, aangezien je hiermee ook (zo vermoed ik) in de diepere putjes in het metaal kan komen. Met die corrosieputjes heeft de Perago ook moeite, eveneens vanwege de grote diameter.

Al met al een mooi stuk gereedschap, gebuikersvriendelijk, maar een die ik zal aanvullen met een naaldbikhamer binnen afzienbare tijd.

De nieuwe ligplaats van de Viking: naast de opgraving!

Het is toch weer anders gelopen. De Viking ligt nu tegenover Turfsingel 70, direct naast het opgravingsterrein, alwaar ik met toestemming van de gemeente lig op een ligplaats die normaliter - vanwege de bouwwerkzaamheden - niet meer als ligplaats beschikbaar is. Ik ben nu officieel toezichthouder op het terrein (ik heb mij al goed van mijn taak gekweten en iemand van het terrein gestuurd) en heb nu uitzicht op de Rabatbrug, de Turfsingel, de bouwkeet van Bontenbal en de opgravingsput zelf.

De museumhaven is niet doorgegaan. De havenmeester is langs het schip gereden toen het nog aan de Kattensingel lag, en heeft gemeld dat de opbouw niet van een erg monumentale aard getuigde. Een grove belediging natuurlijk, maar ergens ook wel begrijpelijk. Het heeft me ook aan het denken gezet. Als ik voor historisch schip door wil gaan, moet ik maar eens werk gaan maken van een restauratieplan.

De Viking is per slot van rekening een origineel van de hand van G. de Vries Lentsch Junior, bouwjaar 1930 aan de Grasweg 60-62 te Amsterdam. In amsterdam zouden de archieven van de scheepsbouwer opvraagbaar zijn, zo heb ik mij door de vorige eigenaar laten vertellen, waarin ook "werfnummer 876" vermeld zou moeten zijn.

Ik ga maar eens bellen.

Welkom terug in Gouda?

Het gaat erop lijken dat ik Gouda toch nog niet achter mij hoef te laten, joepie! Na een kort telefoongesprek met de havenmeester kan ik wellicht een plekje in de museumhaven bemachtigen voor de verdere duur van het project. Dat is maar liefst een paar honderd meter verderop, zodat ik toch al gauw een minuut of twee eerder op de fiets moet stappen.

Het voordeel is natuurlijk dat ik tussen allemaal oude bootjes kom te liggen en dat het er allemaal een stuk pittoresker van wordt. Misschien valt het minder op als ik flink aan mijn boot ga zitten klussen met wilde gereedschappen. Misschien kan ik nog wat leren van iemand...

Zaterdag is de dag, dan ben ik een half uurtje op pad, schat ik. Twee bruggetjes door en aanmeren, dat is het.

Gouda, tot ziens?

Ja het is abrupt, maar het lijkt erop dat ik nog deze week Gouda moet verlaten! Vanmiddag kwam er een gemeente-ambtenaar op de scooter - volrond postuur, sigaartje - mij plompverloren zeggen dat ik zo'n €170 moest lappen en of ik dat bij me had en dat ik aan het eind van de week weg moest. Van tact had hij kennelijk niet gehoord en ik was te overdonderd om mij enigszins te kunnen verweren.

De overburen gingen klagen, zo zei hij, als er schepen te lang bleven liggen. Tja, je hebt een huis aan het water in Gouda met bootjes die langs komen varen, dan wil je natuurlijk wel dat het uitzicht iedere week anders is! Maar goed, deze drogreden ten spijt hebben ze wel een punt. De gemeentehaven is niet om eindeloos te bivakkeren, maar om flink verloop te hebben in het aantal passanten die vervolgens veel geld gaan uitgeven in de binnenstad. Ik blokkeer de boel.

Dus moet ik maar eens een creatieve oplossing gaan verzinnen of verkassen naar een andere jachthaven...

Mijn nieuwe klopboormachine

Voila, mijn nieuwe klopboormachine! Waarom heb ik die nodig? Ik heb toch een boormachine? Ja, maar dat is een accuboormachine. Als ik serieus aan de slag wil gaan met metaalconservering en verven enzo, dan heb ik eentje nodig die continu kan draaien en niet na twee uur leeg is. Daarom. €139,- wassie, bij de inboorlingen in Gouda aangeschaft.

Mijn perago is in bestelling en verwacht ik morgen. Dit is eigenlijk het gereedschap waarvoor ik de boormachine heb aangeschaft. De perago is een 'roterende straler' die met een ronddraaiende beweging staal kan kaalschuren. Het is een as met daarop een flexibele, rubberen schijf met daarin hardmetalen punten die met de draaibeweging van de boormachine tegen het staal slaan en daar alle prut verwijderen. Wat een vondst! Hier heb ik ook nog een aardig filmpje van het geval.

Vuil water en wetgeving (ondanks de droge titel beloof ik een leuk stukje)

In een niet nader te noemen watersportwinkel in Gouda stond ik bij de kassa met mijn blik Owatrol, loodmenie en grondverf, toen het gesprek opeens op een heel ander onderwerp kwam. Het bleek dat de winkeleigenaar ook klussen aan boord deed, onder meer voor het inbouwen van vuilwatertanks.

Vuilwatertanks vormen een hot issue momenteel. Per 2009 geldt er een lozingsverbod voor de pleziervaart, zodat je zometeen niet meer je douchewater, afwaswater of poepstrontfecaliën overboord mag zetten. VROM is het vooral om die poepstrontfecaliën te doen. Die verontreinigen het oppervlaktewater met E. Coli als ik me niet vergis, en daar kan je ziek van worden. Er schijnen jaarlijks duizenden mensen ziek te worden na het zwemmen in verontreinigd oppervlaktewater, reden voor de overheid om dit aan te pakken.

Nu wilde de beste man van de winkel mij een vuilwaterinstallatie aansmeren. Volgens hem was een vuilwatertank verplicht per 2009 (dit propageert hij ook op zijn website), anders kreeg je bij controle een boete van tenminste €850 of iets dergelijks. Nu had ik al eens opgezocht dat schepen van vóór 1950 niet onder het lozingsverbod zouden vallen, maar hij beweerde dat dat toch niet het geval was. Voor vanaf €1400 kon hij een mooi systeempje in elkaar zetten, op maat gemaakt etc. etc. Enigszins achter mij oren krabbend ben ik er maar eens voor gaan zitten en ben ik de hele handel uit gaan zoeken.

Hollands als wij zijn, is er een prachtige en duidelijke internetpagina (www.vuilwater.info) opgezet door een verzameling van organisaties die allemaal met watersport en oppervlaktewater te maken hebben - het is weer een prachtig poldermodel-product inclusief wetsteksten, FAQs en achtergrondinformatie. Het is dus niet waar wat de website van de watersportwinkelman claimt ("let op in 2009 is het zover: vuilwatertank verplicht"), er is alleen een verbod op het lozen van afvalwater. Hoe je ervoor zorgt dat je niet loost is je eigen pakkie an, zolang je het maar laat.

Voor de boetes die uitgedeeld kunnen worden, moet je dus op heterdaad betrapt worden, het ontbreken van een vuilwaterinstallatie is geen overtreding. Zo'n heterdaadje kan ik me nog moeilijk voorstellen - een waterpolitie-agent die onder je schip gaat hangen om te kijken of er iets uit het toilet komt?

Bovendien, de Viking valt toch niet onder de regeling. Het verbod geldt voor pleziervaartuigen, zoals bedoeld in de Wet pleziervaartuigen (Besluit lozing afvalwater huishoudens art 3a). Wat in de wet pleziervaartuigen staat, is vooral wat er niet onder valt, en dat is nogal wat. Als je een stoomboot hebt, hoef je er niet aan (Art 2 lid 1e). Fieuw, Sinterklaas pulkt tevreden aan zijn baard. Als je een "gemotoriseerde surfplank" hebt, dan mag je gewoon overboord poepen (lid 1d). Ongeacht je surfplankmotor. Ook in de waterfiets mogen de billen zo buitenboord gehangen, geen politieagent die ernaar mag kraaien (lid 1a). Misschien wel beboeten voor onzedelijk gedrag of iets dergelijks, als daar een wet voor is althans. Ook je onderzeeboot (lid 1k, ik maak geen grapje) mag regelrecht op het oppervlaktewater lozen, als de bemanning daar toevallig de broek op de knieën laat zakken. Mocht je over een experimenteel vaartuig beschikken, zoals wellicht een boorplatform van melkpakken (al lijkt het me tamelijk vaag wat hier eigenlijk onder 'experimenteel' valt), dan mogen de drollen zo de plomp in (lid 1h).

Tenslotte is er een clausule voor historische schepen die vallen onder lid 1g (ik citeer):

g.

historische vaartuigen die voor 1950 zijn gebouwd, alsmede individuele replica’s van zulke vaartuigen, indien zij hoofdzakelijk met de oorspronkelijke materialen zijn gebouwd en als zodanig door de fabrikant zijn aangemerkt

Nu is de Viking geen replica en in 1930 gebouwd, dus is het officieel geen pleziervaartuig en geldt het lozingsverbod dus niet voor mij. De vuilwatertank staat nog steeds op de planning, maar dan wel over vier jaar, als de Viking het water uit komt voor een schoonmaak- en opknapbeurt op het droge. Mocht je een baantje willen gaan trekken in de Goudse gracht dan kan ik je dus aanraden om een paar meter uit de buurt te blijven van de Viking tot een minuut of drie na een grote boodschap. Meetresultaten zijn hier terug te vinden, zie pagina 20 voor het effect van een eenmalige lozing.

Roest

Dit is een van de minder vrolijke hoekjes van de Viking. Het is de voorpiek met de generatorset (die nog steeds stilstaat sinds een jaar of 9). Op de plaats waar deze aan het dek is geschroefd, heeft zich een ongezonde hoeveelheid roest verzameld. Roest is de pest voor de Viking. Roest betekent de onvermijdelijke ondergang voor een schip en daarom moet het worden tegengegaan. Stilstand is achteruitgang.

Nu het mooi weer begint te worden, beginnen mijn handen te jeuken. Nu heb ik geen twee linkerhanden, maar eigenlijk moet ik bekennen dat ik geen flauw idee heb van hoe je roest op een stalen schip als de Viking moet behandelen. Wat moet je doen om te voorkomen dat het terugkomt? Wat voor verf moet ik gebruiken? Moet ik de roestbonken verwijderen en zo ja, moet dat met een naaldhamer of een bikhamer of een haakse slijper of met een boormachine met staalborstel of met een soort beitel of toch met zo'n luxe Perago? Ik heb wel wat termen zoals 'menie' gehoord en er schijnt een soort vet te zijn dat je erop kan smeren waardoor er iets gebeurt. Wat er dan gebeurt weet ik dan ook weer niet. Mijn onwetendheid ontmoedigt mij enigszins.

Maar godzijdank is daar het internet, met daar veel informatie die je nodig hebt en nog veel meer informatie die je niet nodig hebt. Maar daar heb ik geleerd over een goedje met de welluidende naam owatrol. Het schijnt een wonderbaarlijk middeltje te zijn dat ook het metaal conserveert waar je niet alle roest kan verwijderen.

Nou ja, ik moet mij dus nog maar even orienteren. Maar daar ben ik goed in, dat kan vanuit mijn luie stoel. Met behulp van mijn blije nieuwe repeater.

repeater

JA EINDELIJK EEN NIEUW BERICHT VAN DE VIKING!

Tot mijn schrik heb ik bijna drie weken lang geen scheepslog geschreven. Dit om twee belangrijke redenen. Ten eerste ben ik momenteel best wel content met hoe het woont aan boord momenteel. Ik zit er warmpjes bij, in de belangrijkste behoeftes is voorzien, zeker nu ik gratis walstroom heb. Waarover later meer.

De tweede reden is dat ik het momenteel niet prettig op mijn werk heb. Op het hoe en waarom kan ik niet ingaan, dat zou slecht voor de relatie met mijn werkgever kunnen zijn. The project stinks, om maar een toepasselijk gezegde er tegenaan te slingeren, de insider-vikingloglezer weet waarom het gaat. Maar genoeg hierover, deze twee redenen maken dat de stroom berichten even is opgedroogd.

Maar er is ook nieuws te melden! in mijn hernieuwde enthousiasme van deze week ben ik gisteren naar de Media Markt in Rotterdam Alexander geweest. Die is 12 km verderop dus een kippeneindje met de trein. Aldaar heb ik weer eens alsvanouds de consumer whore uitgehangen en heb mijzelf daar verlekkerd aan alle technologie en heb iets meer dan 100 piek uitgegeven aan:

1. Een Sitecom WL-130 Wireless Range Extender (ook wel repeater genoemd)
2. Een Sitecom High Gain Antenne (10 dBi)
3. Een standaard netwerkkabel
4. Een nieuw Princess-tosti-apparaat annex grill

Het is duidelijk dat ik een fantastische nieuwe uitvinding heb gedaan. De repeater verbind ik met de antenne en via de netwerkkabel aan het tosti-apparaat. Het tosti-apparaat geeft dan via de netwerkkabel door aan de repeater (die ook als access point gebruikt kan worden) wanneer mijn tosti klaar is. Via de antenne wordt het signaal versterkt doorgegeven aan de computer die mij een sms-je stuurt dat het etenstijd is.

Zoiets, maar niet helemaal. Het tosti-apparaat staat er eigenlijk een beetje buiten. De repeater is voor aan boord, zodat ik een stabielere draadloze verbinding kan leggen, eentje die er niet continu uit sodemietert omdat er 10 meter aan usb-kabel aan hangt. Nee, een degelijke configuratie en het loopt meteen als een trein. Na een hele hoop geklooi, dat wel want je moet een hoop handmatig instellen.

Nu nog een mooie antennekabel, antenne bovenin de mast zoals het hoort, repeater ergens in een kastje en dan is helemaal alles mooi voor mekaar!

Het dak van de Viking

Dit is het dak van de Viking. Met 10,5 vierkante meters bijna met zo groot als mijn eerste kamer in amsterdam. Nu nog werkeloos, al is hij goed in het tegenhouden van regen en het binnenhouden van warmte. Hopelijk ergens dit jaar zal ik het potentieel van al deze onbenutte ruimte omzetten in iets nuttigs, zoals een zonnepaneel. Nog even afwachten of de regering nog iets zal besluiten ten aanzien van subsidies...

De Viking aan de Kattensingel

Een kleine verhuizing, een paar honderd meter verderop, met beter uitzicht, een eigen parkje en hondenuitlaatgebied. De havenmeester was zo vriendelijk om het water daar aan te sluiten, dus ik ben weer voorzien! Nadelen: de weg is een stuk drukker en het is nu maar liefst vijf minuten naar mijn werk lopen.

Scheepskat

Het is weer fris buiten, dus in huize Viking snort het kacheltje onze planeet weer gezellig verder de klimaatcrisis in. Er is worst, warme melk, drank en CO2-uitstoot dus wat ontbreekt er nog? Gezelschap, dus het lijkt me zo leuk om een scheepskat te hebben die op mijn schoot komt spinnen.

Vandaag heb ik daarom een belangrijke stap in die richting gezet. Ik ben naar het dierentehuis in Gouda geweest om daar te kijken naar een kandidaat-adoptiekat. Nu zit Gouda momenteel niet zo ruim in de katten ter overname. Er waren maar liefst twee poezen. Zoals dit zich laat raden waren enkel nog de klootzakjes over.

De een kwam eerst heel geniepig gezellig spinnen en kopjes geven, was helemaal niet schuw, om vervolgens meedogenloos zijn tanden en klauwen in mijn hand te zetten. "Een beetje wild", noemen ze dat, zodat mijn hand er nu uitziet als een bloederige homp pezen, botten en ondefinieerbaar weefsel. Goed, ik overdrijf, maar ik denk dat ik deze toch maar niet neem.

De ander was wat minder psychopatisch, iets ouder, lichtelijk geïnteresseerd, maar wilde eigenlijk het liefst met rust gelaten worden. Na enkele momenten aaien vondtie het wel weer mooi geweest en kwam er een geërgerd geluid uit het dier. Tijd om weer eens op te stappen.

Tot zover de verrichtingen van ome Rinus in het verkrijgen van een scheepskat. Wordt vervolgd.

Mijn duurste fout

Het weer reflecteert een beetje de stemming van afgelopen week. Het was niet de beste week die ik met de Viking heb gehad, financieel gezien dan. Het is een week die ik liever zo snel mogelijk met een positieve noot, liefst samen met mijn Lief, wil afsluiten.

Er ligt een donkere slagschaduw over mijn bankrekening. De stemming wordt gedrukt door een kwestie die zich al enige tijd voortsleept en die ik vandaag, zo smeek ik Poseidon, afgehandeld hoop te hebben om nooit weer aan terug te denken.

Het is mijn kapitale (letterlijk) fout van € 2562,60. Jawel, mijn vergissing die me ruim twee en een half duizend euro heeft gekost, door een stomme denkfout. En een stomme jachthaven. Ik zit nog een jaar vast aan een ligplaats in de City Marina Rotterdam waar ik waarschijnlijk geen dag meer zal liggen, tenzij er een opgraving om de hoek aldaar komt waar ik kom te werken of als ik werkloos word. Maar de kans daarop is niet erg groot.

Het zit zo, kort samengevat. Ik heb een jaarligplaats in de City Marina Rotterdam, met een contract dat - zoals gewoonlijk voor jaarligplaatsen - automatisch en stilzwijgend wordt verlengd voor het volgende jaar. Nu heb ik afgelopen jaar voor een maand of zeven betaald, maar ik heb er maar een maand gelegen voordat ik naar Zeeland en nu Gouda ben vertrokken. Volgens de HISWA-voorwaarden behorende bij het contract, moet ik uiterlijk drie maanden van tevoren schriftelijk opzeggen om de verlenging van het seizoen 2008- 2009 te kunnen annuleren. Ik was 20 dagen te laat, dus ruimschoots. Ik heb gesmeekt en zielig gedaan en geschreven tot ik een lamme arm had, maar het mocht niet baten. De jachthaven is keihard en laat me gewoon lappen. Iets waar ze het volste recht toe hebben, maar waarmee ze wel een klant hebben verloren. Ik draai mijn rug toe, slinger een gruwelijke hoeveelheid zuur verdiende spaarcenten over het internet richting Rotterdam, klop het stof van mijn voeten en zal voorlopig niet over mijn schouder kijken. Nog even de draaikolken in mijn bankrekening bewonderen en dan mijn oren sluiten voor het vreselijke geluid van een leeglopend afvoerputje.

Ja er zijn diverse mogelijkheden om er nog iets aan te doen. Ik kan de ligplaats misschien onderverhuren door advertenties te zetten op marktplaats of zo, of hopen op een voor mij onwaarschijnlijke, positieve uitspraak door de HISWA-geschillencommissie als ik daar de zaak aanhangig maak. Maar ik wil er nu vanaf, ik heb het gehad, daarom heb ik vandaag de rekening voldaan en de smak geld overgemaakt. Ik heb het nu afgekocht, om er niet meer mee bezig te hoeven zijn.

Waarvan akte.

Geld als water

Mijn waterverbruik ligt op ruwweg 50 liter per dag. Dat is inclusief douchen en eens per week de was doen, maar met een tankinhoud van 800 liter moet ik zo eens in de twee weken mijn watervoorraad bijvullen. Die tank gebruik ik niet helemaal leeg anders gaat de hydrofoor droogpompen. De hydrofoor is trouwens de waterpomp die de waterleiding onder druk houdt, hij wordt ook wel gebruikt bij hoge gebouwen waar het water helemaal omhoog moet. Om dan op de tigste verdieping toch de wc door te kunnen spoelen gebruiken ze dan ook een hydrofoor.

Nu begin ik de nadelen van de jachthaven in Gouda in te zien - of om waar dit eigenlijk de meeste jachthavens buiten het vaarseizoen betreft. Vanwege de vorst is namelijk het water nog niet aangesloten. De waterleiding wordt in oktober of iets dergelijks afgesloten en geleegd omdat die anders barst als het gaat vriezen. Geen water uit de waterkast op 12 meter afstand voor de Viking dus voorlopig.

Het bouwterrein aan de overkant was ook al niet zo vriendelijk om mij bij hun water te laten bijvullen. Dit was gemakkelijk geweest, ik heb slangen genoeg en anders is er wel een geduldige praxis in de buurt waarmee ik mijn waterslanglengte kan vergroten van 60 naar 90 meter. Maar helaas, ik kreeg nul op rekest bij de buren.

Om de inmiddels nijpende situatie (het valt trouwens nog wel wat mee hoor, ik kan douchen op mijn werk, een ongekende kampeerluxe) wat lucht te geven, ben ik vandaag aan de sjouw geweest met jerrycans met theewater in spe. Bij de hagelnieuwe kampeerwinkel de Vrijbuiter aan de rand van Gouda heb ik daarom een goedkope 25 liter drinkwatertank gekocht en ben ik op en neer gegaan tussen het opgravingsterrein en de Viking. Wat een gezeik zeg. Vijf keer sjouwen met een liter of 20 aan water, waarvan ik er ook nog een deel mors, en nog kan ik hiermee maar een keer of drie douchen tijdens de paasdagen als ik het kort hou.

Daarom denk ik onmiddellijk aan allerlei oplossingen terwijl ik loop te zeulen. Er zijn vele systemen om drinkwater te maken. Sommige zijn erg geavanceerd en duur, zoals die van Schenker, die kost al gauw ruim € 5000,-. Die kosten haal ik er nooit uit in mijn leven. Haalbaarder zijn filters van 3m, kijk bijvoorbeeld hier (pdf) als hij het nog doet. Die zijn niet zo duur, een 0,2 micronfiltersysteem kost iets van € 200,- met een vervangend filter voor € 100,-. Met 0,2 micron worden vuil en bacteriën gefilterd tot er drinkbaar water overblijft. Zo'n filter maakt tot 7500 liter water, dus zeg maar €1,33 per 100 liter. Met jachthavenprijzen van tussen de €0,50 en €1,- per 100 l. is dit wel wat duurder, maar het betekent dat ik ook geen jachthaven meer nodig heb om in mijn drinkwater te voorzien. En dan kan ik met één filter een half jaar in mijn drinkwater voorzien.

Ik reken even verder, dit is een hobby die ik vaak en graag beoefen. Als ik een grover filter neem, van 5 micron, dan kunnen er nog wel bacteriën, schimmels en algen door. Een dergelijk filter is wel goedkoper, slechts € 50,- met dezelfde filtercapaciteit als die hierboven is beschreven. Die kan ik combineren met een UV-filter, deze 'bestraalt' het water tot alles wat erin zit, dood is. UV-filters zijn al te krijgen vanaf € 400,- (van Pura) en die kosten heb ik er dus na drie jaar en vier maanden uit (€400 /50 * 7500 l. = 60000 l. /50l./d. = 1200 dagen = 3,29 jaar), in vergelijking met het 0,2 micron filter. Mijn water kost dan nog maar €0,66 per 100 liter, goedkoper dan veel jachthavens (al is het vaak ook gratis). Wat ik nog moet uitzoeken is hoe lang zo'n uv-lamp mee gaat.

Tijd om eens te gaan denken over een systeempje, waar het meestal ook bij blijft. Maar nu ga ik paaseieren eten tot ik misselijk ben.

Nieuwe stopcontacten

Iedere dag brengt wel iets nieuws momenteel in gouda. Gisteren heb ik de een na laatste hand gelegd aan de nieuwe stopcontacten naast de kajuitdeur aan stuurboordzijde. In stemmig antraciet, wat veel beter bij het interieur past dan de knalwitte exemplaren elders in het schip. Inclusief nieuwe lichtschakelaar voor de lampen boven de eettafel.

De oplettende Vikingfan zal twee (of misschien wel meer) zaken opvallen. Ten eerste het kastje, die is moeilijk te missen. Dit is mijn nieuwe kastje dat mijn concubine en ik om de hoek bij een antiekzaak hebben gekocht. Slechts € 125,- met gratis poets. Een echt mooi teakhouten kastje voor drank en koekjes en theelichtjes.

Tweede opvallende element is het gat boven het meest linkse stopcontact. Dit is er op brute wijze in gezaagd (niet door mij) om plaats te maken voor het stopcontact dat er voorheen hing, maar door mij verwijderd is... Het zou nog wel eens handig kunnen uitkomen voor lastige stekkers dus ik laat het voorlopig maar intact.

Rein, de mobiele blogger

By the way, het vorige bericht is geheel en al met behulp van mijn nieuwe super-telefoon gemaakt en verstuurd. De foto kwam ook van het praatstaal, die dus de mogelijkheid biedt om via blogger berichten te publiceren. Met een paar drukken op wat knoppen. Erg leuk.

Maar zoals jullie zien, is na al het vaarverslaggeweld de nautische storm weer wat geluwd en kunnen jullie weer de gezapige kluslogjes tegemoet zien. Ik begin in Gouda vroeg met werken en ben ook vroeg weer thuis, zodat ik weer eens de gelegenheid heb om door de weeks flink aan het schip bezig te gaan. Ik verwacht wee frekwenter te klussen en te loggen.

Op het werk is trouwens een douche, een heel prettige, en dit bespaart mij het een en ander. Ik hoef niet te gaan zeuren bij de gemeentehavenmeester om vervroegd het water aan te sluiten. Normaliter wordt dit tegelijk met de "opening" van het vaarseizoen (een variabel aantal weken na de HISWA-beurs) aangesloten, maar mijn watertank is zo goed als leeg. Nu ik kan douchen op de opgraving heb ik mijn grootste waterconsumptiebron al afgedekt, dus ik kan nog wel even 'kamperen' aan boord.

Het zet mij wel aan het denken over de voorzieningen die ik voor het schip wil treffen. Ik streef eigenlijk naar volledige autonomie, voor alle basale behoeftes. Voor elektriciteit wil ik niet meer aangewezen zijn op de walstroom, maar wil ik zonnepanelen. Voor warm water ben ik nog aan het twijfelen, ofwel een extra zonnepaneel voor de elektrische boiler zal uitkomst bieden, ofwel een zonneboiler die het water met zonlicht verwarmt. De laatste optie is allicht goedkoper als ik het zelf bouw, maar deze is ook aanzienlijk ingewikkelder. Geïsoleerde leidingen, verf, lichtbakken, cv-pompen, overdrukketels en andere ongein moeten worden aangelegd, werk voor een goede week denk ik zo. Extra zonnepanelen is duurder (een slordige €1200 om flink te kunnen stoken, misschien red ik het ook wel met een wat goedkopere configuratie) maar wel veel eenvoudiger om te monteren.

De watervoorziening is een ander punt. Nu zijn er goede filters op de markt waarmee ik het tamelijk gore water van de Goudse gracht kan filteren tot drinkbaar water. Dit lijkt me prachtig, niet meer water bijvullen door geklooi met slangen en vuldoppen, maar een automatisch systeem dat de tank bijvult met gefilterd water. Af en toe een filtertje vervangen en weer verder.

Maar dat is allemaal nog toekomstmuziek. Eerst nog maar eens een pijpje stoppen.