Het resultaat van een laag Epifanes Multi Marine Primer. Dit is mijn vervangende verfsysteem voor de owatrol-loodmenie-grondverf-deklakcombinatie. Owatrol, twee lagen primer en hierover de dekkenlak waar nodig. Bij het kwadrant hoeft er natuurlijk geen lak overheen, niemand die het ziet en er hoeft geen harde toplaag op die beschadigingen moet voorkomen. Overigens, het ziet er nu ook al niet onaardig uit. De gaten worden er natuurlijk niet kleiner op.
Ook aan de gaten in het kombuisdek heb ik wat gedaan, afgedicht met polyestervuller, geowatrold en geloodmenied en ze staan nu mooi oranjerood in de zon te blinken. Geen lekkage meer!
De reden voor mijn overschakelen naar een andere primer is de milieuvriendelijkheid. Loodmenie is echt een vreselijk gif en om mijn geweten nu te sussen heb ik dus een ontzettende bak van 4 liter loodvrije primer aangeschaft. Nu maar hopen dat het net zo goed werkt als de loodmenie.
Verder ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor vertrek. Het is voor het eerst dat ik diep de binnenlanden intrek en de voorbereiding heeft daarmee een heel ander karakter. Ik pluis na wat de doorvaarthoogtes zijn (de Viking heeft minstens 3,1 meter nodig) en de minimale dieptes (tenminste 1,2 meter, al ben ik hier minder zeker van). De route naar Amersfoort is een kwestie van goed napluizen wat er op de waterkaart en in de wateralmanak staat, want het zit hem soms in de details. Een aantal bruggen op de route kan ik al afstrepen omdat het vaste gedeelte dan net iets hoger is en een aantal sluizen staan vrijwel altijd open. Dit zijn zaken van belang voor het uitstippelen van een route, want ze schelen tijd. En bruggen en sluizen zullen al gauw de helft van de vaartijd uitmaken voor de komende tocht, er staan er zo'n vijftien respectievelijk drie op het programma.
Voor de tocht heb ik ook maar alvast brandstof ingeslagen, dat scheelt weer tijdens de vaartocht. Het kost wat tijd en moeite, dat gezeul met diesel van de pomp naar het schip, maar het kan een halfuurtje vaartijd - en weer iets om aan te denken - schelen. Het komt wel met wat ongemak af en toe. Bij mijn laatste fietstocht had ik de dop net niet helemaal goed dichtgedraaid op de jerrycan, zodat er tijdens het hobbelige parcours, buiten mijn medeweten, wat tussen de opening en de dop lekte. Aangezien de jerrycan het gemakkelijkst te stabiliseren is als ik hem met de opening richting mijn rug op de bagagedrager zet, voelde ik de diesel na een paar honderd meter mijn bilnaad insijpelen.
Hmz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten