Wat is er in hemelsnaam te zien in deze foto, Rein? Dat zal ik je zeggen. Dit is het luik naar de bergruimte op het achterschip. Het luik is, zoals wel meer aan boord van de Viking, roestig. Daardoor klemt het. Het luik heb ik als eerste proefobject voor mijn ronddraaiende superstraalschijf - de Perago - genomen. De strip boven het scharnier is bijna kaalgeschuurd/gehamerd/geperagood als dat een werkwoord mag zijn. Zoom maar in.
De voordelen. Je hoeft geen kracht te zetten, de pennen in de schijf doen het werk. Het is leuk om te zien hoe ze de verflagen en daarna de roest wegvreten en het is een genot. De uren vliegen om. Bij een lager toerental is de schijf flexibeler en wil hij beter in hoekjes werken. Er komen weinig vonken vrij, zodat er weinig metaal verdwijnt en vooral veel verf en roest wordt weggevreten.
Met mijn keus voor de Protool-boormachine (PDP 18-2 E1) ben ik ook tevreden. Hij draait mooi, het gewicht van de machine is goed hanteerbaar en de twee versnellingen die hij heeft, geven precies de juiste omschakeling van lage naar hoge toerentallen voor het bovengenoemde effect.
Nu de nadelen. Je wordt door en door smerig, al is dit het gereedschap niet specifiek aan te rekenen. Oude verflagen verwijderen is altijd smerig, zo stel ik mij voor. Punt is wel dat door de hoge slingersnelheid, je continu wordt gebombardeerd met rondvliegende stukken roest en verf. Kleed je goed aan! Persoonlijke beschermingsmiddelen zijn met de Perago geen voorzorgsmaatregel, je kan eenvoudigweg niet werken zonder. Een goed afsluitende veiligheidsbril is een must, anders zitten je ogen in een kwestie van minuten vol met troep die je er absoluut niet in wil hebben. Een mondkapje idem, je kan niet zonder. Gehoorbescherming is echt nodig als je niet vroegtijdig aan een gehoorapparaat wil, hoewel ik de geluidsniveaus voor het werk dat het apparaat doet, mee vind vallen.
Werkhandschoenen ben ik serieuzer gaan nemen sinds ik iemand ben tegengekomen die een keer zijn pink in een bandschuurmachine heeft gehad. Tijdens het schuren van een scheepsromp wilde hij het apparaat uitkloppen en kreeg zijn inmiddels ex-pink ertussen. Een schijf met hardmetalen pennen die met 3000 rpm ronddraaien in je blote vel lijkt me evenmin een goed idee, dus heb ik de veiligheidsvoorschriften ter harte genomen.
Een ander nadeel is de kwetsbaarheid van de pennen. Er zijn er twee afgebroken die - zo vermoed ik - tegen het luikscharnier zijn afgebroken toen ik in een moeilijk hoekje zat te werken. Ik moet zorgvuldiger werken en alleen rechte oppervlakken behandelen en de rest uitbikken met mijn bikhamer.
De grootste tekortkoming is de diameter van de schijf. Met 12,5 centimeter is het moeilijk om in echte hoeken te komen - daar waar drie platen in rechte hoeken op elkaar aansluiten. Hier kan je gewoonweg niet komen en moet je toevlucht zoeken tot de bikhamer, beitel of een pneumatische naaldbikhamer. Dit laatste apparaat staat opeens heel hoog op mijn verlanglijstje, aangezien je hiermee ook (zo vermoed ik) in de diepere putjes in het metaal kan komen. Met die corrosieputjes heeft de Perago ook moeite, eveneens vanwege de grote diameter.
Al met al een mooi stuk gereedschap, gebuikersvriendelijk, maar een die ik zal aanvullen met een naaldbikhamer binnen afzienbare tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten