De Viking helt een beetje over naar stuurboord. Er zit een verschil in de waterlijn tussen stuurboord en bakboord van ongeveer tien centimeter, vijf centimeter aan iedere zijde. Dit is op zich niets ernstigs, het verschil als ik met mijn zestig kilo aan stuurboord van wal aan boord stap, is al goed voor ongeveer de helft hiervan. Het verschil is alleen wel merkbaar en het is prettiger als het schip in balans is. Het tien-centimeterverschil was voorheen nog niet zo, maar geleidelijk aan in de loop van de maanden opgebouwd. Het heeft waarschijnlijk alles met de drinkwatervoorziening te maken.
Ten eerste heb ik een paar keer de watertanks bij het bijvullen laten overstromen. De Viking beschikt (nog) niet over een drinkwaterpeilmeter (of brandstofpeilmeter), maar over een 'kijkglas' in de vorm van een staande en doorzichtige plastic buis die communiceert met de drinkwatertanks aan weerszijden van de dieseltank. Een enkele keer is het daarom voorgekomen dat ik niet op tijd signaleerde dat de tank bijna vol was, en daarmee de tank overstroomde. Nu is de vulleiding naar de watertanks niet volledig gesloten. Als ik teveel vul, dan stroomt het water er, onhandig genoeg, niet bij de vuldop uit, maar in de motorruimte langs de tank aan stuurboordkant. Aha. Het water blijft aan de stuurboordkant van de langsschotten in de bilge staan en de Viking gaat lichtelijk overhellen. Oorzaak 1.
Daarnaast is de waterleiding naar de kombuis deze winter bevroren geweest. Het was een tamelijk strenge winter en al enige tijd heb ik het vermoeden gehad dat de leiding weliswaar niet gebarsten, maar toch wel ergens is 'opgerekt' gedurende deze periode. Dit is wellicht de oorzaak van het regelmatig kort aanslaan van de hydrofoor (de drukpomp voor de drinkwatervoorziening aan boord), al kan dit ook te wijten zijn aan een wat versleten klep in de hydrofoor. Dit vraagstuk daargelaten ben ik op zoek gegaan naar mogelijke lekpunten. De waterleiding richting de kombuis bestaat gedeeltelijk uit slang, gekoppeld aan de kraan in het aanrecht, en gedeeltelijk uit pijp, gekoppeld aan de hydrofoor in de motorruimte. Ergens moeten deze samenkomen, had ik geconcludeerd, mogelijk een plek waar een lek zou kunnen zijn onstaan. Mijn vermoedens hebben mij niet bedrogen. In de foto hierboven is (lastig) te zien hoe er een druppel water hangt aan het metalen pijpgedeelte vlak voor de koppeling met de slang. Deze lekkende koppeling zit vlak voor het schot voor de motorruimte, aan stuurboord. Oorzaak nummer 2.
Tenslotte heb ik een goede beginslag gemaakt met het opruimen en conserveren van één van de meest zorgbehoevende delen van de Viking - de bergruimte en de ankerkettingkluis in de voorpiek. Aan bakboord ben ik begonnen met het verwijderen van loshangende verflagen, loszittende roest en het legen van het bilgewater. In tegenstelling tot wat ik eerder heb beweerd over de risico's van gasontwikkeling hier, staat het vooronder niet in open verbinding met de kombuis of motorruimte. Het is water- en gasdicht afgesloten van de rest van het schip door het 'aanvaringsschot'. Dit schot moet de rest van het schip behoeden voor zinken op het moment dat hier bij een onverhoopte aanvaring een scheur in de romp onder de waterlijn zou ontstaan. Maar ik dwaal af. De aandacht die het vooronder de afgelopen decennia heeft moeten ontberen probeer ik nu goed te maken met allereerst wat schoonmaakwerk. Ik ben dus begonnen met het verwijderen van rommel en (condens?)bilgewater aan bakboordzijde. Daardoor wordt de bakboordzijde lichter dan stuurboord, waar ik nog niet ben begonnen, waardoor de Viking weer een fractie overhelt. Oorzaak nummer 3.
Hoe ga ik dit nu aanpakken? Ten eerste moet ik niet wachten met het waterleidinglek aan te pakken. De pijp moet volledig vervangen worden door een slang aan één stuk, die drukverschillen bij bevriezing beter kan opvangen dan een metalen pijp. Daarnaast ga ik het overschot aan bilgewater aan stuurboord overhevelen, zodat de Viking weer in balans komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten