Scheepskat

Het is weer fris buiten, dus in huize Viking snort het kacheltje onze planeet weer gezellig verder de klimaatcrisis in. Er is worst, warme melk, drank en CO2-uitstoot dus wat ontbreekt er nog? Gezelschap, dus het lijkt me zo leuk om een scheepskat te hebben die op mijn schoot komt spinnen.

Vandaag heb ik daarom een belangrijke stap in die richting gezet. Ik ben naar het dierentehuis in Gouda geweest om daar te kijken naar een kandidaat-adoptiekat. Nu zit Gouda momenteel niet zo ruim in de katten ter overname. Er waren maar liefst twee poezen. Zoals dit zich laat raden waren enkel nog de klootzakjes over.

De een kwam eerst heel geniepig gezellig spinnen en kopjes geven, was helemaal niet schuw, om vervolgens meedogenloos zijn tanden en klauwen in mijn hand te zetten. "Een beetje wild", noemen ze dat, zodat mijn hand er nu uitziet als een bloederige homp pezen, botten en ondefinieerbaar weefsel. Goed, ik overdrijf, maar ik denk dat ik deze toch maar niet neem.

De ander was wat minder psychopatisch, iets ouder, lichtelijk geïnteresseerd, maar wilde eigenlijk het liefst met rust gelaten worden. Na enkele momenten aaien vondtie het wel weer mooi geweest en kwam er een geërgerd geluid uit het dier. Tijd om weer eens op te stappen.

Tot zover de verrichtingen van ome Rinus in het verkrijgen van een scheepskat. Wordt vervolgd.