Een mooie dag voor fase twee van een nieuw instrumentenpaneel. De ontmanteling van de bedrading en het paneel is voltooid en werk aan de heropbouw is begonnen. Een groot deel van de instrumenten is alweer gelabeld, aangesloten op het nieuwe aansluitblok (bovenin de foto), een nieuwe massarail voor de min-pool van de instrumenten is geïnstalleerd en het paneel zelf heeft een eerste laag nieuwe verf gekregen nadat ik het vorige week heb geschuurd. De voeding voor de marifoon en de rechter ruitenwisser is opnieuw bedraad en ik kan overgaan tot het plaatsen van de schakelpanelen.
Qua elektra beweeg ik me met groter zelfvertrouwen dan op het gebied van onderhoud van mechanica, staal en verf. Het is een beetje alsof ik nooit helemaal zeker ben van wat ik doe met motoronderhoud, verfsystemen en roestbehandeling. Elektronica was op m'n twaalfde al een hobby en ik voel me als een vis in het water. Het opnieuw bedraden en onderdelen uitzoeken geeft me zoveel voldoening dat ik de tijd vergeet, misschien wel het ultieme doel voor een schip waarvoor tijd een andere betekenis heeft. Het schip is ruwweg vijftig jaar ouder dan ik, heeft geheimen en eigenaren die het maar mondjesmaat prijsgeeft en ik ben slechts een schakel in een rij eigenaren die hopelijk nog lang na mij zal voortgaan. Ik hoop slechts mijn steentje te kunnen bijdragen en plezier te hebben in het proces.
Een en ander van deze overwegingen is trouwens ingegeven door het kijken van (te?) veel Star Trek. Het geeft een merkwaardig genoegen om gezagvoerder te zijn over mijn eigen vaartuig. Ik waan me kapitein en head engineering van mijn eigen (ruimte)schip.
1 opmerking:
Ach, we keken ook op een gevoelige, zeer beinvloedbare leeftijd. Dan krijg je dat he?
Een reactie posten