Dit zonsondergangplaatje is genomen vanaf mijn favoriete bankhoekje van de Viking. Het is het begin van een half jaar Spakenburg, waar ik een mooie ligplek kon krijgen voor de wintermaanden. Het is hier prachtig, de silhouetten aan de horizon zijn haarscherp vandaag en je ligt eigenlijk midden in de natuur. Ik kan me daarentegen ook voorstellen dat het hier goed kan spoken.
Ik lig hier immers aan het uiterste puntje van Spakenburg, aan de voormalige Zuiderzee. Nu met uitzicht op de kaarsrechte Flevopolder met zijn windmolens, maar toch op een plek waar de wind vanuit het westen vrij spel heeft. Het contrast van het de nieuwe polder en het conservatieve en pittoreske Spakenburg met zijn historische botterschepen kon eigenlijk niet groter zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten