Luikje vooronder

De viking heeft een mooi luikje geïnstalleerd gekregen voor het vooronder annex gasbun annex ankerkettingbak. Grotendeels loze ruimte (lozer zodra ik de gasflessen er verwijderd heb), voorheen afgedekt met een houten deksel dat er, vanwege al het geloop en gesleep, er steeds beduimelder uit begon te zien. Voor € 300 zit er nu een mooi stalen gescharnierd luikje op, naar volle tevredenheid.

Stuurkabel deel 2

Na een ochtendje afstellen heb ik het voorelkaar. De Viking stuurt weer, met een nieuwe verzinkte kabel, doorsnee 10 mm. Alles wordt bijeengehouden door middel van 4 paar "kiezen" (een goed gekozen woord, het heeft er veel van weg) die de draadeinden in een lus bijeenhouden.

Om het afstellen gemakkelijk te maken, heb ik twee forse draadspanners gebruikt met een flinke armslag (zie foto). Een draadspanner heeft weerszijden twee ogen waar je de kabellussen in vastzet met een borgmoer. Die twee ogen zitten  elk aan een bout, één die linksom vastgaat en de ander die rechtsom vastdraait. Beide bouten zitten samen in een soort koker die, door te draaien, de beide bouten naar binnen of naar buiten schroeft.

Tevreden dat 't allemaal weer in elkaar zit en het was gelukkig geen dure reparatie - € 140 voor 25 meter kabel, acht kiezen, twee draadspanners en een busje kruipolie. 

Stuurkabel

In mijn afwezigheid in Denemarken is de stuurkabel van de Viking gebroken. Jawel dwars doormidden. Nou ja, er is wel ca. 30 jaar overheen gegaan waarbij er geduldig aan de kabel is geknabbeld door zout en water. De kabel dient ook eens in de zoveel jaar geolied te worden om roest tegen te gaan, maar dat lijkt hier niet gebeurd/gewerkt te zijn/hebben.

De vraag rijst natuurlijk hoe een kabel in mijn afwezigheid kan breken, maar dit is gemakkelijk uit te leggen: voor het eerst heb ik iemand anders de sleutels van de Viking overhandigd. Punt is dat ik al enige tijd, af en aan klussend, bij werf het Vrouwezand afgemeerd lig. Maar niet altijd op dezelfde plek - er moet nogal eens gewisseld worden wegens werkzaamheden. Daarvoor draagt de werf meestal de zorg. Men wilde na eindeloos met spierkracht verhalen van de Viking nu ook wel eens een keer op de motor. Dus heb ik tijdens mijn vakantie het schip aan de werf toevertrouwd.

Wie kan nu nog zeggen dat toeval zonder ironie is? In de honderden uren die ik met het schip heb gevaren heeft het stuurmechanisme nooit een krimp gegeven. De kabel had het ook op het Amsterdam-Rijnkanaal kunnen begeven, in een sluis of bij een brug. Stuurloos ronddrijven op een van die keren dat we de Waal hebben bevaren, had echt desastreus kunnen uitpakken. De eerste keer dat er in mijn afwezigheid met het schip nog geen 100 meter wordt gevaren, besluit de kabel dat het nu toch echt genoeg is. Ik heb de werfmedewerkers toevertrouwd dat ik zou hebben gegild als een meisje als het in mijn aanwezigheid was gebeurd...