Veerhaven

Terug naar Rotterdam

Een frisse tocht was het. De dieselkachel heeft de hele reis gebrand maar het was comfortabel aan boord. Geen bruggen of sluizen ditmaal, een gemakkelijker toch met een langere afstand. Zo'n 90 kilometer was het, met een tussenstopje bij Zaltbommel voor mijn eerste tankervaring op het water bij een bunkerstation.

Kou deel zoveel

Het wordt tijd om het schip te verlaten. Morgen de etappe naar Rotterdam, in de Veerhaven heb ik daar een plaatsje besproken. Daarna hou ik de Viking even voor een weekje voor gezien. Tegen deze temperaturen is weliswaar de Viking, maar niet ik opgewassen. De waterleiding in de kombuis is bevroren, dus ik haal mijn water uit de badkamer waar het water gelukkig wel stroomt, maar de lol raakt er een beetje af als je 's ochtends in de kajuit komt en het is daar -6. Voor de tweede keer. Wie nog steeds niet gelooft dat ik een bikkel ben, is van harte uitgenodigd om eens een nachtje aan boord te komen slapen.



De lichtaccu's - of is het de acculader??? - kunnen het ook niet meer bolwerken. Normaliter kan de dieselkachel het in een mum van tijd warm stoken, maar de batterijen hebben onvoldoende capaciteit bij deze temperaturen om de kachel aan de gang te krijgen. Warm stoken met een elektrisch kacheltje vanaf -6, daar ben ik een paar uur mee zoet, tot die tijd zit ik te kleumen in de kajuit. Ik heb dus vanochtend de motor maar even aan om voldoende stroom te genereren voor de kachel. Kan de motor ook mooi even opwarmen voor morgen, althans als hij de warmte weet vast te houden.

Vanwege de vorst zit ik namelijk ook thuis. Ik doe een poging tot thuiswerken maar als het koud is, werken mijn hersenen minder goed. Het wordt dus tijd om een tijdje bij mijn vriendin te gaan bivakkeren.

Hallo en dag Tiel!

We zijn op pad geweest, maar veel heeft het niet gescheeld. Helaas geen actiefoto's (daar is het dan net even te spannend voor) maar het ijs in de jachthaven had niet dikker moeten zijn of we waren er niet uit geraakt. Het ging maar om een centimeter of twee, misschien drie, maar als je erdoor omsloten bent, is het behoorlijk hakken met die bootshaak. Verbazingwekkend ook, hoeveel weerstand dat ijs biedt. Met 175 pk zou je toch een heel eind moeten komen, zou je zeggen, maar als je geen vaart kan maken, houdt het echt op en ben je alleen maar een hoop water aan het verplaatsen.

Met een uurtje ijshakvertraging zijn we dan toch weggekomen en mijn rustiger-varenvoornemen loonde direct de moeite. De vertraging leverde volstrekt geen gevaar voor de vaarplannen op. Eenmaal op de Maas vaarde het mooi door en de reis ging voorspoedig.

In de sluis te Sambeek hadden we dan toch nog een incidentje. Bij het schutten was de achtertros vast komen te zitten. Het gewicht van 30 ton schip verzekert je ervan dat die lijn echt niet meer loskomt. Na enige paniek en een slagzij van een graad of 20 rende ik dan toch maar naar het noodmes dat op een tactische plaats onder de radio gemonteerd zit. Ik had niet gedacht dat ik die nodig zou hebben, maar godzijdank had ik hem bij de hand. Ik dacht eigenlijk dat ik nog even zou moeten zagen, maar meer dan aanraken van het touw hoefde ik eigenlijk niet te doen. Met enig brekend glaswerk kwam de Viking weer in zijn normale stand terug, maar meer dan dat en een paar goed geschrokken opvarenden (en een vermaakt gezelschap beroepsschippers aan de andere kant van de sluis) heeft het gelukkig niet gekost. Een harde les, dat wel.

De grootste schrik was gelukkig snel weer over en de rest van de reis verliep voorspoedig. Mijn voornemen om onderweg een bunkerschip aan te doen om diesel bij te tanken liep op niets uit, ze waren alle bezet door grote en nog grotere vrachtschepen waar ik mij maar niet tussen zou wagen. De aankomst in Tiel om ca. 16:45 was bovendien goed getimed, niet lang daarna viel de duisternis in. De ca. 30 kilometer van Nijmegen naar Tiel hebben we in zo'n twee uur afgelegd, een prettig tempo met de aanzienlijke Waalstroom mee.

Misschien kom ik de volgende keer op weg naar het westen nog in de gelegenheid om te tanken. Dat is komende zaterdag, als het ditmaal niet te mistig is. De waterdamp hangt als een zware deken over Tiel, met de vorst maakt dit het knap koud. De voorspellingen zijn goed, maar de Waal is me wat te druk om met slecht zicht te bevaren.

Tot ziens, Venlo!

Het zit er weer op in Venlo. Klus geklaard (enkele klussen zelfs) en op naar de volgende, in het nieuwe jaar. Morgen ondernemen we de reis naar Tiel, waar ik een plaatsje heb besproken. Daar zal ik de Viking een tijdje leggen, maar waarschijnlijk niet te lang bij gebrek aan een drinkwatertappunt aldaar. Tiel is een tussenstation, de eindbestemming is hopelijk Oegstgeest over niet al te lange tijd, waar een nieuw project begonnen zal worden.

IJs en weder diendende is ditmaal vooral ijs dienende, want het is een koude periode. Morgen zal ik ook eens informeren in het westen van het land of de waterwegen nog begaanbaar zijn. Dit is nieuw voor me, nog niet eerder hebben de Viking en ik zo'n periode van koude meegemaakt. De kleinere vaarten en kanalen rond Alphen a/d Rijn en Leiden zouden wel eens dichtgevroren kunnen zijn of raken, zodat ik waarschijnlijk even zal moeten wachten met de laatste twee etappes.

Wat betreft de jachthaven in Venlo/Blerick: het is een mooie moderne jachthaven met toegankelijke havenmeesters. Jammer dat er geen 16- maar 10 ampère-walstroomaansluitingen zijn aangebracht (kan ik de was niet thuis doen) en dat het zo afgelegen is. Het industrieterrein eromheen is weinig boeiend, evenals de drukke A73 die erlangs sjeest. Maar als je een stukje naar het noorden naar de Venrayseweg gaat, dan kom je in prachtige Maasterrassen met mooie landelijke huizen.

Overigens blijkt het dat ik toch nog een goed voornemen heb voor komend jaar: meer ontspannen varen. Niet dat ik zo ontzettend hard vaar, maar er valt nog wel iets te winnen. Vaak plan ik mijn reizen zodanig dat ik de hele dag in touw ben. Zo ook morgen, Tiel is weliswaar geen waanzinnig eind, maar ik zou meer tijd kunnen nemen en kleinere vaarafstanden plannen. Dan zit ik minder op hete kolen, kan ik de motor een tandje terug schakelen en zo wat brandstof sparen.